In crisistijd kunnen de buffers van banken niet hoog genoeg zijn. Zeker in het licht van de onheilspellende boodschap van de Europese bankenautoriteit EBA, die uitgaat van zo’n 1000 miljard aan probleemleningen waar Europese banken op moeten afschrijven.

Bij Van Lanschot Kempen zal weinig vrees zijn voor kredietverliezen. Daarvoor is kredietportefeuille - circa 300 miljoen in omvang – gewoonweg te klein.

Het bestuur is dan ook van plan om na 1 oktober gewoon over te gaan tot uitkering van dividend. Tot die datum is de sterke aanbeveling van de ECB en DNB aan banken van kracht om geen winst uit te keren.

Dit was de boodschap op de jaarlijkse aandeelhoudersvergadering eind mei, die vanwege corona vooral digitaal te volgen was.

Goed 2019….
Aanleiding voor dividend moet de winst van Van Lanschot over 2019 zijn en die was naar tevredenheid. Onder de streep bedroeg de jaarwinst 98 miljoen, een stijging van 22 procent ten opzichte van het jaar ervoor (2018: 80 miljoen). Vrijwel alle onderdelen droegen positief bij aan het resultaat.

Een beperkt deel van die winst komt uit het voor derden beheerd vermogen. Dat vermogen steeg met 10 miljard tot 62 miljard. Hierbij was het in 2018 gewonnen mandaat van het PostNL pensioenfonds goed voor 8,5 miljard aan instroom.

Verder verhoogden koerswinsten (totaal: 7,3 miljard) de basis waarop beheersvergoeding wordt berekend.  Ondanks deze volumeontwikkelingen, droeg de asset manager “slechts” voor 15 miljoen bij aan de jaarwinst, een stijging van 3 miljoen ten opzichte van het jaar ervoor.

Het leeuwendeel van de winst komt nog altijd van de private banking activiteiten (2019: 44 miljoen), waar traditionele bankdiensten (zoals: sparen, betalen, hypotheken) gecombineerd worden met vermogensbeheer.

‘Private banking’ wil Van Lanschot het zelf niet noemen. Liever spreekt men wealth management. Dat predicaat moet de uitgebreide service aan klanten met een vermogen vanaf 500.000 euro beter dekken. Het moet ook duidelijk maken waarom de kosten van Van Lanschot zoveel hoger liggen dan bij een bank als pakweg ABN Amro. Van iedere euro die Van Lanschot binnenkrijgt, gaat bijna 76 cent op aan kosten. Dat is ongeveer dezelfde kostenratio als bij ABN Amro Private Banking.

Voor de lange termijn (2023) hanteert VLK een kostendoelstelling, uitgedrukt als efficiency ratio (operating kosten/omzet) van 70 tot 72 procent. Een verdere daling van de kosten verwacht Van Lanschot te bereiken door lagere uitgaven aan IT komende jaren nu net een belangrijk IT-project heeft afgerond. Maar vooral groei moet helpen aan meer efficiëntie.

Hoe anders liggen de zaken bij EVI, de kleine dochter van het grotere private banking dat zich richt op kleinere vermogens. Ook dit jaar wist dit onderdeel geen winst te maken.

Op vragen van de VEB, hoe relevant EVI is, gaf CFO/CRO Constant Korthout aan dat EVI gewoon op eigen benen moet staan. Wanneer dat precies is, kon Korthout niet voorspellen. Cruciaal is dat EVI “vooral schaal moet ontwikkelen”, codewoord voor “voldoende klanten” dus.

…en toen kwam 2020
De positieve cijfers over 2019 staan in contrast met de resultaten over de eerste maanden van dit jaar. De bank moest een verlies noteren over het eerste kwartaal, vooral door negatieve resultaten op gestructureerde producten. In dat eerste kwartaal zitten de eerste twee, heftige weken van de Coronacrisis meegenomen.

Dat neemt niet weg dat Van Lanschot het nodige vet op de botten heeft.

Per einde Q1 2020 rapporteert Van Lanschot een kapitaalbuffer (CET1-kapitaalratio) van 22,8 procent, wat hoog is in de markt en boven de eigen norm ligt van 15 tot 17 procent.

Eigenlijk zelfs zo hoog, dat het lastig is om jaar op jaar te voldoen aan de eigen rendementsdoelstelling van 10 tot 12 procent rendement op eigen vermogen.

In de pijplijn zit daarom een strategie om kapitaal uit te keren aan aandeelhouders en te bezien waar eventuele mogelijkheden liggen voor strategische overnames, zo verzekerde de bank beleggers tijdens de vergadering.