Beleggingsfondsen zijn vehikels voor collectief vermogensbeheer. Deelnemers kopen aandelen in een beleggingsfonds en de beheerder van dat fonds gebruikt hun inleg om beleggingen (veelal aandelen van bedrijven) aan te kopen. Lees meer over het beleggen in fondsen.
Voor wie is het beleggen in fondsen?
Beleggen in fondsen is geschikt voor alle beleggers, maar vooral ook voor wie niet al te veel tijd kwijt wil zijn aan het beleggen. En voor wie daarnaast zijn vermogen goed wil spreiden.
Genoeg keus
De belegger kan met behulp van beleggingsfondsen prima een portefeuille naar eigen smaak inrichten. Zonder dat dit veel tijd kost. De variatie bij beleggingsfondsen is bijna eindeloos. Er zijn wereldwijd meer fondsen die in aandelen beleggen dan dat er individuele aandelen zijn. De meeste grote banken en verzekeraars bieden tientallen of zelfs honderden verschillende beleggingsfondsen aan.
Er zijn fondsen die uitsluitend beleggen in veilige staatsleningen, maar ook beleggingsfondsen die zich beperken tot aandelen in een bepaalde regio of sector.
Een beleggingsfonds kan in aandelen, liquiditeiten, obligaties en/of vastgoed beleggen, maar ook nog in derivaten, goederen, producten en talloze andere zaken.
Lees meer over het vergelijken van beleggingsfondsen.
Passief of actief?
Bij het beleggen in fondsen kun je in beginsel kiezen uit twee type fondsen: passieve en actieve. Passieve fondsen volgen een index (bijvoorbeeld de AEX), tegen doorgaans lage kosten. Hieronder vallen ook veruit de meeste etf's. Actieve beleggingsfondsen proberen daarentegen een index juist te verslaan door actief beheer, wat een hoger prijskaartje oplevert. Er zijn ook enkele actieve etf’s te koop op de Nederlandse markt, maar de beschikbaarheid is beperkt en de prestaties kunnen nog niet goed worden gewogen.
Passieve fondsen blijken gemiddeld genomen beter te presteren dan actieve fondsen. Een belangrijke verklaring daarvoor zijn de hogere kosten die een actief fonds rekent. De professionele belegger blijkt in de praktijk niet in staat de hogere kosten te compenseren door betere beleggingsresultaten te boeken. Onderzoek uit 2016 toont daarnaast aan dat zelfs als kosten niet worden meegerekend, actieve fondsen slechter presteren dan passieve.
Kijk bij actieve beleggingsfondsen daarnaast goed naar de informatie over de fondsbeheerders die verantwoordelijk zijn voor de beleggingen binnen het fonds. Nederlandse fondsaanbieders waren in het verleden niet allemaal scheutig met deze informatie, terwijl de uiteindelijke prestaties van het fonds volledig afhankelijk zijn van de beslissingen van deze beheerders.
Een ander interessant onderzoek dat al sinds 2014 loopt, is de ‘SPIVA Europe Scorecard’. In dit onderzoek zet indexbouwer S&P Dow Jones Indices zijn eigen Europese indices af tegen de actief beheerde beleggingsfondsen die in Europa worden aangeboden. SPIVA staat voor S&P Indices Versus Active Funds. In de editie over 2023 blijkt dat slechts 19 procent van de fondsen die in aandelen uit de eurozone beleggen het over een periode van een jaar beter doet dan de index. Over langere termijnen van 3, 5 en 10 jaar lukt dat geleidelijk steeds minder fondsen. Over tien jaar gezien weet namelijk maar 5 procent de benchmark te verslaan.
En lukt dat wel in een slecht beursklimaat? In een neergaande markt zouden fondsmanagers meer toegevoegde waarde kunnen bieden, klinkt het soms. Het bewijs is niet overtuigend.
Beheerders van ‘actieve’ beleggingsfondsen verdienen vaak een mooi salaris maar maken dit niet waar. Voor de beleggers in de fondsen verdienen ze de hoge beheerkosten maar zelden terug.
Lees ook over (Nederlandse) hedgefondsen, risicovollere actieve fondsen die ongeacht de grillen van de markt voor een winst gaan.