KPN weet zich aardig beschermd tegen ongewenste interesse van buiten. Toch is de onderneming niet helemaal zeker van de zaak. Het houdt de mogelijkheid graag open om gebruik te maken van de net ingevoerde bedenktijd om potentiële overnemers in de wachtkamer te zetten.
Met de resultaten van KPN mag het al een paar jaar niet overhouden, toch is er een hoop kapitaal dat graag vrienden wil worden met het telecombedrijf. Allereerst is er de langjarige belangstelling van de Mexicaanse miljardair Carlos Slim die sinds dit jaar een vijfde van het bedrijf in handen heeft. Daarnaast steken steeds nieuwe geruchten de kop op over interesse van kapitaalkrachtige investeerders als EQT, ruim 52 miljard euro aan vermogen onder beheer, Stonepeak, 25 miljard vermogen, en het roemruchte KKR, in de beeldvorming het toonbeeld van de nietsontziende durfkapitalisten sinds gedurfde overnames in de jaren tachtig.
De interesse van deze investeerders in KPN is goed te verklaren. Zij speuren naar ondernemingen die niet te duur zijn en voor de komende jaren stabiele kasstromen genereren zodat er mooie dividenden aan de eigenaren uitgekeerd kunnen worden. Het rendement op de investering kan dan nog extra worden opgevoerd door de onderneming met de nodige schuld te financieren.
Die stabiele kasstromen lonken voor KPN. Nog net op tijd besloot de onderneming mee te gaan in de techniek van de toekomst door in te zetten op glasvezel, nadat het lange tijd vooral gericht was op het eigen kopernetwerk. In sneltreinvaart rolt KPN nu de snelle glasvezelverbindingen uit tot achter de voordeur van honderdduizenden huishoudens. Meer dan de helft daarvan neemt een abonnement bij KPN op een of – nog interessanter – meerdere diensten.
Afgelopen zondag zag KPN zich gedwongen om te reageren op een bericht van de Financial Times over potentiële overnemers. KPN benadrukte daarin dat er geen overnameprijzen waren genoemd en dat is geen mededeling om niet. Als de hoogte van een overnamebod gaat rondzingen vertaalt zich dat al snel in een hogere beurskoers, wat verdere druk legt op een onderneming.
In het FT-artikel wordt gespeculeerd over de mogelijke hoogte van een bod. Er zou een prijs circuleren van 3 euro per aandeel. Dat is nauwelijks 5 procent hoger dan voor het weekend, maar in die koers zat al de nodige overnamefantasie verwerkt; de geruchten houden immers al langer aan. Sommige buitenlandse analisten menen dat er een hoger bod mogelijk is. Vanwege de versnelde uitrol van het glasvezelnetwerk, leveren hun berekeningen een beurskoers op die komende tijd kan stijgen tot euro 3,50.
Tussen waardering en overnameprijs zit bij een bedrijf als KPN de nodige ruis. Mogelijke bieders moeten langs de regering voor goedkeuring en afrekenen met grootaandeelhouder Carlos Slim. Ook is er nog een aan KPN gelieerde stichting die een overname kan tegenhouden.
Als laatste is er de bedenktijd, die bedrijven de mogelijkheid biedt om een pauzeknop in te drukken en zo potentiële overnemers maanden in de wachtkamer kan zetten. Saillant daarbij is dat die wetgeving pas sinds 1 mei – afgelopen zaterdag dus – van kracht is.
KPN kan deze alleen gebruiken als er na die datum bieders aan de deur verschijnen. Vandaar dat er door de onderneming zo op gehamerd wordt dat eerdere contacten niet als bod te kwalificeren vallen. Daardoor zou KPN vanaf nu meer ademruimte kunnen afdwingen.
Of de onderneming die extra bescherming echt nodig heeft, valt te betwijfelen. Zonder sympathie van het bestuur en de regering zullen potentiële overnemers grote juridische hobbels moeten overgaan om hun doel te bereiken. KPN-aandeelhouders hoeven zich dus nog niet rijk te rekenen.