Op Euronext Amsterdam is die keuze een stuk beperkter, maar we hebben wel Galapagos. Vriend en vijand zijn het erover eens dat Galapagos voor genoeg opwinding heeft gezorgd. 

Ook al mag ik niet beleggen in Galapagos (vanwege het VEB compliance-beleid), ben ik een vriend van de onderneming en gunde aandeelhouders de koersstijging van 10 naar 250 euro in minder dan zes jaar. De neergang van Galapagos – sinds vorig jaar is de koers van 250 naar 65 euro getuimeld – verdient compassie. Tegenslagen in de ontwikkelings- en goedkeuringstrajecten van kansrijk geachte medicijnen in biotech zijn gemeengoed, maar driemaal binnen enkele maanden is vooral pech.  

De grootste slachtoffers zijn natuurlijk de patiënten die hun hoop op minder lijden zien vervliegen. In financiële zin hebben niet alleen beleggers pijn, ook partner Gilead zal zijn wonden likken. Terugblikkend heeft Galapagos briljant onderhandeld toen Gilead eerder miljarden neerlegde voor de samenwerking.  

Dat betekent gelukkig dat Galapagos niet uitsluitend is gedegradeerd tot een onderneming met kandidaat-medicijnen waarbij het nog vele jaren duurt eer ze op de markt komen en waarin tot de introductie jaarlijks honderden miljoenen euro moeten worden gepompt. Dankzij Gilead heeft Galapagos namelijk ook miljarden aan contanten op de plank liggen. 

Voor aandeelhouders zijn twee gunstige scenario’s denkbaar. Het eerste is dat Galapagos gedisciplineerd blijft investeren in de ontwikkeling van medicijnen; met wat geluk gaat het aandeel over vijf tot tien jaar door het dak. Het tweede scenario is radicaal: Galapagos stopt en verkoopt de toekomstige medicijnkandidaten. Samen met het riante kassaldo zal dit beduidend hoger zijn dan de huidige marktkapitalisatie. 

Er is nog een derde scenario: Galapagos betaalt de hoofdprijs voor overnames om de medicijnen in de pijplijn aan te vullen. 

Sensatie is verzekerd. Uw nachtrust niet. 

Dit is een column van Errol Keyner, adjunct-directeur van de VEB