Het is al niet makkelijk voor Fugro. De bodemonderzoeker moet alle zeilen bijzetten omdat het voor driekwart van de verkopen afhankelijk is van de zwaar gehavende olie- en gasmarkt.

In de jaarlijkse aandeelhoudersbijeenkomst bleek echter dat dit niet het enige probleemdossier van de bodemonderzoeker is.

Het is geen geheim dat Fugro weinig ziet in de avances van grootaandeelhouder Boskalis (een kleine 30 procent van de aandelen), maar in de publieke arena van de aandeelhoudersvergadering bleek dat er sprake is van gebrek aan respect en groot wederzijds wantrouwen.

Boskalis stemde tegen decharge van bestuur en commissarissen, en gaf dus geen goedkeuring voor het gevoerde beleid over 2015. Ook stemde de baggeraar uit Papendrecht tegen de herbenoeming van president-commissaris Harrie Noy.

Waar dit soort agendapunten normaal met Stalinistische percentages worden aangenomen, stond er nu ruim 30 procent “tegen” op de stemborden. 

Uit de stemverklaring van de advocaat van Boskalis Jan Willem van der Staay, blijkt dat de bedrijven op ramkoers liggen. 

Van der Staay: “onder het mom van onafhankelijkheid wordt Boskalis bewust op afstand gehouden. Fugro zet Boskalis in externe communicaties weg als een onwelkome aandeelhouder. Door die defensieve houding en het onvermogen om een zakelijke dialoog tot stand te brengen verspeelt Fugro kansen. Dat strekt de onderneming tot nadenken.”

Welles nietes 

Fugro-topman Paul van Riel nam de verklaring ter kennisgeving aan en had niet de behoefte te reageren.

President-commissaris Noy liet wel optekenen dat Boskalis in gesprekken met Fugro wel degelijk in de gelegenheid is gesteld om over samenwerken te spreken, maar dat Boskalis geen concrete voorbeelden wist te benoemen.

“Ik denk dat uw statement op een misverstand moet berusten”, aldus commissaris Noy koeltjes. 

Noy gaf naar aanleiding van vragen van de VEB over de zorgelijke verstandhouding aan dat hij de tegenstemmen rustig zal evalueren en op basis daarvan een standpunt zal bepalen.

Fugro maakte snel na de eerste toenaderingspoging van Boskalis eind 2014 duidelijk dat het bedrijf meer waarde kan creëren zonder deel te zijn van Boskalis. Fugro’s positie als onafhankelijke dienstverlener zou essentieel zijn, aangezien klanten er op moeten kunnen vertrouwen dat data op een onpartijdige manier worden verzameld, dat de geheimhoudingsplicht wordt nageleefd en er geen sprake is van belangenverstrengeling.  

Fugro-topman Van Riel liet overigens weten dat Fugro wel openstaat voor overnames van andere partijen dan Boskalis; bijvoorbeeld onafhankelijke dienstverleners in de energiesector en bedrijven die zich specialiseren in het verzamelen en interpreteren van data.

Verkeerde prioriteiten

De impasse tussen Fugro en Boskalis leidt af van de bedrijfsvoering die op het moment alle aandacht verdient. Fugro is voor maar liefst 75 procent afhankelijk van de olie- en gasindustrie.

Doordat grote olie en gasconcerns drastisch snijden in investeringen kukelde de (organische) omzet vorig jaar met ruim 15 procent in elkaar tot 2,4 miljard euro. Helemaal onderaan de streep bedroeg het verlies ruim 370 miljoen euro. Afboekingen van honderden miljoenen in verband met slechtere toekomstverwachtingen waren hier debet aan.

“2015 was de zwaarste storm in 40 jaar en dit jaar wordt waarschijnlijk nog lastiger”, aldus topman Paul van Riel. 

Het concern moet alle zeilen bijzetten om de oliecrash te overleven. Het snoeit in de kosten, zet het mes in investeringen en let scherp op het werkkapitaal. Vooral door uitstaande rekeningen eerder te innen stroomde er vorig jaar ondanks de massieve omzetkrimp nog steeds cash het bedrijf binnen. 

De bodemonderzoeker wil op de langere termijn minder afhankelijk worden van olie en gas en ziet kansen in advisering over bouw op land, duurzame energie en de digitalisering van bouw en onderhoud van infrastructuur.

Maar de transformatie zal langzaam gaan. Het concern laat weten dat aannemelijk is dat over 20 jaar nog steeds de helft van Fugro’s omzet uit olie en gas zal komen.

Kader: Tik op de vingers eigenlijk nog harder

Op aandeelhoudersvergaderingen is het agendapunt waarin goedkeuring – “decharge” – wordt gevraagd over het gevoerde beleid doorgaans weinig enerverend. Alleen als er sprake is van fraude of grote fiasco's stemt een flink percentage van het aandelenkapitaal tegen.

De ruim 30 procent “tegen” bij Fugro is dus een zeldzaamheid. Maar in zekere zin was het percentage nee-stemmers nog groter. Dat zit zo. Fugro heeft geen aandelen maar certificaten. Deze certificaten zijn in handen van een beschermingsstichting die – kort gezegd – stemt voor alle beleggers die hun certificaten niet aanmelden voor de voor de aandeelhoudersvergadering.

In de vergadering van Fugro stemde de beschermingsstichting met ruim 22 miljoen (27,65 procent van de totale stemmen op de vergadering) “voor” decharge en de herbenoeming van commissaris Noy. Als voor deze stemmen van het administratiekantoor wordt gecorrigeerd, is de tegenstem met circa 42 procent van het kapitaal nog luider.

Naast certificering is Fugro bepantserd met beschermingsconstructies die een overname kunnen barricaderen, waaronder twee verschillende stichtingen preferente aandelen. Dit maakt dat een vijandige toenaderingspoging van Boskalis, ondanks het flinke belang van de baggeraar, weinig kans van slagen zal hebben.