VEB.net maakt gebruik van cookies om het gebruiksgemak van de website te verbeteren. 

Letterlijk vertaald, betekent contingent convertible ‘voorwaardelijk converteerbare obligatie’. Maar er zijn meer risico’s aan deze producten dan converteren. Een beschrijving van de coco.

Wat is een coco?
In feite is het een kunstmatige obligatie. Net als bij een gewone converteerbare obligatie heeft de houder bij coco’s doorgaans het recht om de obligatie tegen de uitoefenprijs Dit is een voorafgestelde waarde waartegen de aandelen verkregen kunnen worden. Veelal wordt hierbij de waarde van het aandeel op het moment van uitgifte van het product aangehouden.

Stel dat de uitoefenprijs 20 euro is en de waarde van de aandelen 30 euro op het moment van uitoefening, dan heeft de belegger 10 euro winst gemaakt per aandeel.
  in aandelen om te zetten, maar nu is daar een voorwaarde aan verbonden. De koers van het aandeel moet boven een bepaalde grens, de ‘contingency price’, liggen voordat kan worden geconverteerd. Deze grens ligt boven de uitoefenprijs.
 

Wat is een reverse coco?
Vergelijkbaar met de reverse convertible beslist bij deze variant niet de belegger of hij de coco converteert naar aandelen. Dit is daarentegen afhankelijk van het kernvermogen van de uitgever. Als dit vermogen te laag dreigt te worden, wordt dat vermogen vergroot door de reverse coco’s om te zetten in aandelenkapitaal.

In tegenstelling tot de traditionele coco worden de houders dus met aandelen opgescheept op een moment dat zij liever de bescherming van obligaties zouden genieten. Ook zijn er varianten waarbij converteren niet plaatsvindt, maar de coco's simpelweg worden afgeschreven zodra het buffervermogen van de bank onder een bepaalde grens zakt.

De risico’s van reverse coco’s zijn dus groter.

 

Waarom zou je (niet) beleggen in (reverse) coco’s?
Coco's zijn ongeschikt voor de meeste beleggers. Het risico op verlies van inleg en het niet ontvangen van rente is vele malen groter dan bij gewone obligaties.

Beleggen in contingent convertibles (coco's)Coco’s zijn daarnaast risicovoller dan converteerbare obligaties. Er is minder vrijheid om over te gaan tot converteren (vanwege de beperkende voorwaarden) en bij een bepaalde daling van het kernkapitaal van de uitgever kunnen coco’s (inclusief de reverse variant) zelfs helemaal of gedeeltelijk worden afgestempeld. Bovendien kan de uitgever ervoor kiezen om helemaal geen rente te betalen, zonder opgaaf van redenen.

Ook is de waarde van coco’s lastig in te schatten en is onzeker hoe de markt reageert wanneer een bank in de problemen lijkt te geraken. Een forse koersval en een verdamping van de inleg liggen op de loer.

Ook de Autoriteit Financiële Markten waarschuwde voor de risico’s van beleggen in coco’s. Deze zijn voor professionele beleggers al moeilijk te doorgronden; voor particuliere beleggers geldt dat in nog grotere mate. Daarnaast zullen zij een eventuele prijsdaling van het product minder snel opmerken.

In het geval van reverse coco's sta je ook nog eens extra bloot aan de financiële gesteldheid van de uitgevende instelling.

 

Waarom er coco’s zijn
Na de kredietcrisis stelden toezichthouders strengere eisen aan het kernvermogen van banken, waarbij grotere buffers aangehouden moesten worden. Oftewel de bezittingen en het eigen vermogen moesten groter worden ten opzichte van de schulden.

Zogenaamd ‘hybride kapitaal’ helpt banken die doelstelling behalen. Dit zijn effecten die door de toezichthouder tot het kernvermogen gerekend worden, maar voor de bank goedkoper zijn dan aandelenkapitaal. Omdat de producten zowel gerekend kunnen worden tot het vreemd als het eigen vermogen, wordt ernaar gerefereerd als ‘hybride kapitaal’.

De coco biedt de onderneming dus de mogelijkheid om op ieder gewenst moment het aandelenkapitaal te laten toenemen met de nominale waarde van deze instrumenten. Kortom, zodra het de bank uitkomt worden deze schulden ‘omgetoverd’ in eigen vermogen. Of helemaal afgeschreven.

Deze producten brengen moeilijk in te schatten risico’s mee voor beleggers. Het is nauwelijks te voorspellen hoe snel de prijs van een coco zal dalen als de kapitaalratio’s van de uitgevende instellingen het minimale niveau benaderen. Daarbij speelt ook een rol dat er vaak maar weinig handel is in deze producten.