De koersen van aandelen kunnen sterk fluctueren, maar het jaarlijkse dividend maakt vaak dat de belegging uiteindelijk zijn goede rendement oplevert. Veel beleggers hebben daarom een voorkeur voor aandelen met een hoog en stabiel dividend. Er zijn ook etf’s die zich daarop richten.
Dividend-etf's groeien vaak in populariteit als de hoogtevrees over opgelopen aandelenkoersen toeneemt. ‘Hoogdividendaandelen’ worden dan als een defensief deel van de aandelenmarkt gezien, minder kwetsbaar voor dalende koersen. Ook als de rente op spaarrekeningen en obligaties laag is zijn aandelen met een hoog dividendrendement een interessant alternatief voor beleggers.
Dividend, het deel van de winst dat bedrijven aan hun aandeelhouders uitkeren, is een belangrijke component van het rendement op aandelen. De hoogte van deze winstuitkering verschilt per regio, per sector en per bedrijf. Bedrijven met een sterke marktpositie en een stabiele kasstroom, zoals die in de consumptiesector en nutsbedrijven, betalen doorgaans een relatief hoog dividend.
In Europa bedraagt het dividendrendement – het dividend als percentage van de aandelenkoers – gemiddeld door de jaren heen zo'n 3 tot 4 procent. De richtlijn voor het langetermijnrendement van aandelen is zo'n 8 procent. Daarmee is dividend goed voor circa 40 procent van het resultaat. Voor het totaalrendement op de lange termijn maakt het mede daarom veel verschil of het dividend wordt herbelegd of opgenomen en geconsumeerd (zie ook kader).
De grootste kracht in het universum |
|
Een belegger die ieder jaar zijn rente of dividend niet opneemt maar herinvesteert, zal zijn kapitaal op de lange duur aanzienlijk sneller zien groeien. Dit is het effect van ‘samengestelde interest’, ook wel rente-op-rente genoemd. Door het behaalde rendement bij het kapitaal te voegen wordt de basis stelselmatig vergroot, waardoor het rendement over een steeds groter kapitaal wordt berekend. Dit zorgt voor een exponentiele groei, in een grafiek is dat zichtbaar doordat deze steeds steiler omhoog gaat lopen. Albert Einstein noemde samengestelde interest de grootste kracht in het universum. Superbelegger Warren Buffett liet in de praktijk zien hoe dit fenomeen kan uitpakken voor een vermogen. Zijn belegginsvehikel Berkshire Hathaway keerde nooit dividend uit, maar herbelegde elke dollar die verdiend werd. Hij werd er een van de rijkste mensen op aarde mee. Toen Buffett zelf een keer de vraag voorgeschoteld kreeg wat volgens hem de grootste kracht in het universum is, antwoordde hij: ‘Onvoorwaardelijke liefde.’ |
Een aantrekkelijk dividend legt een vangnet onder de aandelenkoers en om die reden vinden veel bedrijven het belangrijk om aandeelhouders een stabiel dividend uit te keren. Daarvoor reserveren ze vaak een percentage van de winst: de pay-out ratio. Een andere plus voor defensieve beleggers is dat hoogdividendaandelen hun waarde beter behouden als het aandelensentiment op de beurs draait. Wat deze beleggers zich wel moeten realiseren is dat een gegarandeerd dividend niet bestaat.
Onderzoeken wijzen uit dat door bedrijven met een hoog dividend te selecteren beleggers een hoger rendement kunnen behalen dan het markt gemiddelde. Maar hoe herken je die bedrijven?
Het makkelijkste is door te kijken naar het dividend dat een bedrijf in de laatste 12 maanden heeft uitgekeerd. Maar de prognose voor de komende 12 maanden is eigenlijk relevanter, en het liefst een goed beeld van de dividendverwachtingen voor meerdere jaren. Elk bedrijf kan een toegezegd dividend namelijk ook weer verlagen of zelfs schrappen. Bedrijven hechten aan een consistent dividendbeleid, maar als de bedrijfswinsten fors dalen, moeten ze toch iets. Er zijn ondernemingen die dan investeringen schrappen of zelfs geld lenen om het dividend op peil te houden, maar een duurzaam dividend- en bedrijfsmodel levert dat natuurlijk niet op.
Een extreem hoog dividendrendement kan ook een regelrechte valkuil voor beleggers zijn. Bij aandelen die fors in koers dalen omdat het slecht gaat met het bedrijf, stijgt het dividendrendement immers automatisch. Dat is allerminst een koopsignaal, koopjesjagers die wel van een gokje houden en deze aandelen oppikken kunnen het deksel op de neus krijgen.
Om bedrijven met een hoog en stabiel dividend succesvol te kunnen selecteren, zijn naast de historische dividendtrackrecords van bedrijven ook factoren als een stabiele kasstroom, gestage winstgroei, een gezonde balans, een sterke marktpositie en een consistent uitkeringsbeleid van belang. Beleggers kunnen een dergelijke aandelenselectie overlaten aan een actief dividendbeleggingsfonds of kiezen voor een exchange traded fund (etf) die tegen lage kosten een indexmandje met hoogdividendaandelen volgt.
Een actief dividendfonds kan inspelen op markt- en bedrijfsontwikkelingen, een dividend-etf kan dat niet. Een indexmandje wordt immers enkel jaarlijks of per kwartaal aangepast bij herweging van de index. Op basis van de selectiecriteria wordt dan bekeken welke bedrijven (weer) in aanmerking komen voor indexopname, en welke bedrijven eruit vliegen. Hoe die selectie plaatsvindt is cruciaal voor het rendement en het risico van de etf.
Omdat een etf niet tussentijds kan bijsturen, na bijvoorbeeld een winstwaarschuwing of dividendkorting door een bedrijf, zou de gevolgde index moeten waarborgen dat de kans op zulke 'dividendmissers' klein is. Een strenge indexscreening op basis van meer criteria dan enkel het hoogste dividendrendement ligt dan voor de hand. Veel dividend-indices kiezen daarbij voor bedrijven met een indrukwekkend lang dividendtrackrecord.
Zo bevat de index S&P 500 Dividend Aristocrats ruim vijftig bedrijven uit de S&P 500 die ten minste 25 jaar lang hun dividend onafgebroken hebben verhoogd; onder meer Procter & Gamble, Coca-Cola en Johnson & Johnson. Gemiddeld is het dividendrendement van Amerikaanse bedrijven echter minder hoog dan van Europese. Zij gebruiken de beschikbare winst vaak liever ook voor de inkoop van eigen aandelen. Een hoog dividend zou de boodschap afgeven dat het bedrijf geen goede investeringsmogelijkheden meer ziet, waardoor het dividend als zwaktebod wordt gezien.
Hierdoor beleggen etf’s die wereldwijd actief zijn vaak relatief weinig in de belangrijke Amerikaanse aandelenmarkt: tussen de 10 en 40 procent van de portefeuille, terwijl de VS ongeveer de helft van de wereld uitmaken, als het om beursgenoteerde aandelen gaat. Er zijn echter ook etf's die ruimer inkopen op Wall Street. Waarschijnlijk omdat ze zich vooral op dividendgroei richten en niet zozeer op de hoogte van het dividend. Er is volop keuze.
Dividendgroeiers zijn onder meer in de it-sector te vinden. Deze bedrijven bieden als zij goed presteren vaak ook uitzicht op aantrekkelijke koerswinst; dividendgroei gaat immers hand in hand met winstgroei. Voor defensieve dividendbeleggers zal deze aanpak al snel lijken op een traditionele aandelenbelegging. Het dividendrendement zal relatief laag zijn en het voordeel van een hoog en stabiel dividend – een bodem onder de aandelenkoers – is minder sterk aanwezig. Bij Europese dividendaandelen ligt het gemiddelde dividendrendement hoger en dat maakt de koersen stabieler.
De rendementen van de beste wereldwijde en Europese dividend-etf’s ontlopen elkaar meestal niet veel. De rendementen bleven in de jaren tussen 2010 en 2020 wel achter bij de aandelenindex MSCI World, doordat die vooral steeg dankzij de opkomst van een aantal grote Amerikaanse technologiereuzen (zoals Alphabet, Amazon, Facebook) die niet of nauwelijks dividend uitkeren.
Als deze ‘bullmarkt’ van groeiaandelen eindigt, zijn dividendaandelen mogelijk weer een relatief veilige vluchtheuvel voor beleggers.
Voor de etf-tool van de VEB is een selectie gemaakt van populaire, goed verhandelbare en relatief goedkope etf’s op voornamelijk brede, bekende indices. Daaronder bevindt zich ook een aantal etf’s die zich richten op een hoog dividend.
Voorbeelden zijn:
Amundi ETF MSCI EMU High Dividend UCITS ETF
iShares STOXX Global Select Dividend 100 UCITS ETF (DE)
Invesco S&P 500 High Dividend Low Volatility UCITS ETF