Hoewel de onderwaardering van de bouwer van drijvende olieplatforms nog steeds fors is, zorgde de koersstijging van de afgelopen 12 maanden voor een betere stemming bij de bestuurders in de aandeelhoudersvergadering van SBM Offshore. 

Oivind Tangen kan tevreden terugkijken op zijn eerste jaar als bestuursvoorzitter. De orderportefeuille – omzet die nog moet worden geleverd in de periode 2025 tot zelfs 2050 - steeg verder naar ruim 35 miljard dollar, ondanks de reeds geboekte records in omzet en operationele winst in 2024. Ook de koers van het aandeel had eindelijk de weg omhoog gevonden. Daarnaast zijn de groeivooruitzichten positief, met in de komende drie jaar zo’n veertig aanbestedingen voor drijvende olieplatforms. Bij 16 van die tenders ziet SBM zichzelf als serieuze kanshebber.

Financieel directeur Douglas Wood deed er in de vergadering nog een schepje bovenop. Naast een stevig dividend – goed voor een uitkering van vijf procent op de huidige beurskoers – koopt de onderneming graag aandelen in, gezien de lage koers.  

Ondanks de koersstijging van ruim 40 procent in 2024 lijkt de markt nog onvoldoende te beseffen welke waarde alleen al de huidige orderportefeuille vertegenwoordigt, aldus Wood.  

De optelsom van alle toekomstige kasstromen van alle opdrachten in het orderboek schatte hij op 51,60 euro per aandeel. Dat is driemaal de huidige beurskoers. Het leeuwendeel van het orderboek bestaat uit huurcontracten voor drijvende platforms waarmee oliebedrijven als Shell en Exxon in de diepzee opereren. Daarnaast zijn er opdrachten van klanten die rechtstreeks een FPSO (Floating Production, Storage and Offloading) afnemen.

Ook als je deze toekomstige kasstromen terugrekent naar hun waarde van vandaag — bijvoorbeeld door een discontovoet van 5 of 10 procent toe te passen — kom je nog altijd uit op een waarde per aandeel van respectievelijk 33 en 24 euro. Dat ligt dus nog altijd fors boven de huidige beurskoers van circa 16 euro.

De cfo benadrukte daarbij dat extra directe opdrachten of nieuwe huurcontracten die waardekloof alleen maar verder zouden blootleggen.

Groene institutionele beleggers overtuigen
Een dergelijke onderwaardering mag dan wel frustrerend zijn, maar Wood was blij met de ontwikkeling van de beurskoers in het afgelopen jaar. Intensiever contact met beleggers en roadshows zouden het aandeel nog meer op de radar van beleggers moeten krijgen. Hij zag ook toenemend realisme bij grote, institutionele beleggers, die een orthodox groene visie – waarin geen plaats was voor het aandeel SBM in de portefeuille – inruilden voor een pragmatischere insteek. SBM Offshore wil een constructieve speler zijn in de energietransitie, waarbij vooralsnog fossiele energie een bepalende positie heeft.

Verder zullen de afname van schulden en de extra aandeleninkoop nieuwe aandeelhouders aantrekken, zo sloot de cfo af.

Ook Deloitte ziet in klimaatrisico’s geen kernpunt auditcontrole
Voor het derde jaar op rij was de VEB kritisch over het besluit van de controlerende accountant om klimaatrisico’s niet als Key Audit Matter te betitelen. Bij sommige bedrijfstakken zijn klimaatgerelateerde risico’s wellicht vrij beperkt en vormen ze bij die beursvennootschappen derhalve ook geen auditkernpunt, maar bij SBM Offshore is die afweging toch opmerkelijk. 

Ondanks allerlei initiatieven voor toekomstige ‘groene’ verdienmodellen – denk aan windmolens op drijvende platforms – is fossiele energie voorlopig het fundament van de onderneming, en de waardering van het aandeel.  

In de promotie naar potentiële beleggers schermt SBM Offshore trots met de enorme orderportefeuille, die in de komende jaren – lees decennia – in de vorm van fossiele energie zal worden geleverd. Het getuigt enerzijds van weinig realisme om te vrezen dat deze portefeuille binnen enkele jaren door milieumaatregelen moet worden herzien, maar het vergt anderzijds behoorlijk wat optimisme om dat over tien of twintig jaar met evenveel zekerheid vol te houden. Laat staan voor een periode van 50 jaar.  

Desondanks sloot de nieuwe accountant Deloitte zich aan bij zijn voorganger PwC. Theoretisch zouden beleggers dus kunnen vertrouwen op de waarderingen van de activa (drijvende olieplatforms), de orderportefeuille en het optimisme dat het bestuur in het jaarverslag uitademt. De beurskoers geeft aan dat dit in de praktijk nog niet het geval is.