Onder dividendaristocraten verstaan we bedrijven die al een kwart eeuw structureel dividend uitkeren en die er tegelijkertijd al 25 jaar in zijn geslaagd die uitkering jaar op jaar te verhogen.

Zijn deze aandelen ook een aantrekkelijke belegging? Vijf keer vraag en antwoord over beleggen in dividendaristocraten.

1: Wat is een dividendaristrocraat?
Het is de schrik van elke belegger: een bedrijf uit de portefeuille kondigt aan het dividend te verlagen, of zelfs helemaal te schrappen. Bij dividendaristocraten lijkt dat risico minder groot.

Het verleden biedt geen garanties voor de toekomst, maar het is een teken van kracht dat een bedrijf jarenlang in staat is de dividenduitkering op te schroeven. Het is een graadmeter van bestendige onderliggende bedrijfsprestaties. De aristocraten weten hun duurzame concurrentievoordelen (denk aan sterke merken en schaalvoordelen) en hun sterke marktpositie om te zetten in de langetermijn-groei van omzet, winsten en kasstromen.

Bedrijven als Coca-Cola, Johnson & Johnson en Procter & Gamble hebben ondanks talloze politieke veranderingen, crises, oorlogen en andere tegenslagen hun aandeelhouders al meer dan 60 jaar weten te belonen met een jaarlijks hogere dividend.

Tien aristocraten met de langste onafgebroken reeks dividendverhogingen

Naam	SECTOR	Dividendreeks in jaren
Dover Corporation	Industrie	67
Genuine Parts	Consumptiegoederen	67
Procter & Gamble	Consumptiegoederen	67
Emerson Electric	Industrie	66
3M	Industrie	65
Cincinnati Financial	Financiële dienstverlening	62
Coca-Cola	Consumptiegoederen	61
Johnson & Johnson	Gezondheidszorg	61
Colgate - Palmolive	Consumptiegoederen	60
Nordson	Industrie	59

2: Zijn de Aristocraten ook een elite-belegging?
Wie de prestaties van de S&P 500 Dividend Aristocrats vanaf 2000 vergelijkt met de prestaties van de brede S&P 500 index, ziet dat de aristocraten het sterkst uit deze tweestrijd komen. De aristocraten rendeerden 10,27 procent per jaar over deze periode tegenover 6,85 procent voor S&P 500.

Vooral op de lange termijn doet het rente-op-rente-effect zijn werk.

Ter illustratie: wie in januari 2000 voor 1000 dollar in de S&P 500 had belegd, heeft nu een portefeuille met een waarde van ongeveer 3800 dollar. Terwijl een belegger in de S&P 500 Dividend Aristocrats met een gelijke inleg vandaag tegen een waarde van ruim 9100 dollar aankijkt.

Verder valt op dat de aristocraten vooral in neergaande markten hun toegevoegde waarde voor beleggers bewijzen door de index te verslaan. Daarvoor zijn meerdere verklaringen. Zo zijn bedrijven uit sectoren die vaak blijven doordraaien bij economische tegenwind oververtegenwoordigd bij de aristocraten. De tijd fungeert hier als een kwaliteitsfilter: een bedrijf wordt pas na 25 jaar van uitzonderlijke dividendprestaties lid van het exclusieve clubje.

Momenteel bestaat de aristocratenindex voor bijna een kwart uit bedrijven die actief zijn in consumptiegoederen (luiers, cola en tandpasta). De technologiesector heeft slechts een weging van 3 procent.

Vereisten S&P 500 Dividend Aristocrats

Onderdeel van de S&P 500. Dividend per aandeel is minimaal 25 jaar achter elkaar verhoogd. Marktkapitalisatie van minimaal 3 miljard dollar. Gemiddeld handelsvolume van minimaal 5 miljoen dollar.

Gelijk gewogen
De index met aristocraten wordt ook op een andere wijze samengesteld. De S&P 500 wordt gevormd op basis van de marktkapitalisatie van de desbetreffende bedrijven, terwijl de dividendaristocraten een zogenaamde gelijkgewogen index hebben (ieder aandeel / bedrijf telt even zwaar mee).

Dat kan nogal een verschil uitmaken. De S&P-methodiek zorgt er momenteel voor dat slechts 7 grote technologiebedrijven, waaronder Microsoft en Tesla, ruim een kwart van de waarde van bekendste index ter wereld uitmaken.

Daarentegen worden bij de aristocraten de wegingen elk kwartaal aangepast zodat elk individueel aandeel in de index weer een gelijke waarde heeft. De geschiedenis leert dat het risicovol kan zijn als een beperkt aantal aandelen een grote invloed heeft op het rendement van een bepaalde index. Dit (neerwaartse) risico wordt bij de Dividend Aristocrats index vermeden.

Maar dat geldt ook voor het opwaarts potentieel. De afgelopen paar jaren lieten zien dat Big Tech de brede S&P 500 tot grote hoogte kon stuwen. Ook was de daling van beide indices tijdens de coronamaanden van begin 2020 vanwege de goed presterende technologiefondsen nagenoeg gelijk. De korte maar hevige krach van 2020 vormt daarmee een uitzondering. Bij het knappen van de internetbubbel en in de kredietcrisis bleven de aristocraten juist beter liggen dan de S&P-index.

Wie presteert er beter?

	Internetbubbel 01/01/2000 - 01/01/2003	Kredietcrisis 01/07/2007 - 31/03/2009	Coronacrisis 01/01/2020 - 01/04/2020	Hele periode  01/01/2000 - 01/09/2023
S&P 500 Dividend Aristocrats	1,98	-35,29	-26,42	912,50
S&P 500	-37,61	-44,32	-23,80	380,34

Bron. Bloomberg. Cumulatief rendement tijdens genoemde periode in procenten.

3: Hoe te beleggen in dividendaristocraten?
Een fijnproever zou kunnen grasduinen in de lijst met 67 (Amerikaanse) beursfondsen die momenteel onderdeel uitmaken van de aristocratenindex. Maar dat gaat gepaard met het nodige huiswerk, en er kleeft ook een risico aan deze lijst.  

Hoewel bedrijven soms al decennialang jaarlijks hun dividend weten te verhogen, zijn ook deze uitkeringen nooit voor 100 procent gegarandeerd. Ooit roemruchte bedrijven als Bank of America, General Electric en AT&T hebben hun haast onaantastbaar gewaande status van dividendaristocraat moeten opgeven. Naast een pijnlijke dividendverlaging hebben beleggers in de periode voorafgaand aan die verlaging een koersdaling van tientallen procenten moeten incasseren.

Een opvallende statistiek is verder dat de S&P 500 Dividend Aristocrats in het jaar  2008 begon met 52 bedrijven, maar dat tijdens de crisisjaren van 2009 en 2010 maar liefst 19 van deze bedrijven, voornamelijk financiële instellingen, hun jaarlijkse dividenduitkeringen moesten verlagen. Ook Aristocraten kunnen klappen krijgen, zo is de les.

Extra waakzaamheid is geboden bij de zogenaamde slapende aristocraten; bedrijven die hun dividenduitkeringen jaarlijks slechts met een miniem bedrag verhogen en zo alles in het werk te stellen om hun titel te behouden. Zeker als de pay-out-ratio oploopt – het percentage van de winst dat wordt uitgekeerd – bestaat het risico dat het dividend niet houdbaar blijkt. In deze categorie bedrijven vallen nu bedrijven als Cardinal Health, Walgreens Boots Alliance en IBM.

Het blijft ook belangrijk alert te zijn op de mate van spreiding in de portefeuille. Daarnaast kan het beleggen van relatief kleine bedragen in individuele aandelen gepaard gaan met relatief hoge transactiekosten. ETF’s zijn uiteraard bij uitstek een uitstekend instrument om met één transactie belegd te raken in meerdere aandelen.

4: Wat zijn de voorbeelden van degelijke ETF’s?
Alhoewel er veel ETF’s bestaan met de focus op dividendaandelen, zijn er maar weinig ETF’s die specifiek de prestaties van de dividendaristocraten proberen te volgen.

De S&P 500 Dividend Aristocrats ETF van uitgever ProShares (ticker code NOBL) heeft een beheerd vermogen van meer dan 11 miljard dollar en kan worden gezien als de heilige graal op het gebied van de dividendaristocraat-ETF’s. Helaas voor Europese beleggers zijn in de Verenigde Staten gevestigde fondsen als gevolg van gewijzigde regelgeving al enkele jaren niet meer aan te kopen via Europese brokers.

High yield
Geïnteresseerde beleggers zouden wel de SPDR S&P US Dividend Aristocrats UCITS ETF (IE00B6YX5D40) kunnen overwegen. De lopende kosten van dit fonds liggen in lijn met soortgelijke dividend ETF’s (0,35 procent). Ook zijn de ETF’s goed verhandelbaar via de beurs XETRA in Frankfurt.

Wel is het belangrijk in acht te nemen dat niet de S&P 500 Dividend Aristocrats index wordt gevolgd maar de S&P High Yield Dividend Aristocrats index. De High Yield variant geeft een zwaardere weging aan bedrijven met een hoger dividendrendement, terwijl de pure S&P 500 Dividend Aristocrats gelijkgewogen is. Daarnaast kunnen bedrijven al als een High Yield aristocraat worden beschouwd na een reeks van 20 jaarlijkse dividendverhogingen. Het voordeel van de High Yield index is wel dat beleggers (iets) hogere dividenduitkeringen tegemoet kunnen zien. Het feit dat aandelen met het hoogste dividendrendement doorgaans niet voor de hoogste koersgroei zorgen, kan wel een nadeel zijn.

De SPDR S&P GLOBAL Dividend Aristocrats UCITS ETF kan een optie zijn voor beleggers die blootstelling willen hebben aan een wereldwijd gespreid fonds met aristocraten. Beleggers moeten daarbij wel in acht nemen dat ook bij dit fonds de weging van de bedrijven wordt bepaald op basis van het dividendrendement en dat deze daardoor niet gelijkgewogen is. Ook is getornd aan de definitie van wat een aristocraat is omdat het dividend-trackrecord van beursfondsen buiten de VS een stuk minder imposant is. Voor deze ETF ben je al een aristocraat als je tien jaar op rij het dividend wist te verhogen.

Ook belangrijk om te melden: beide fondsen van SPDR hebben Ierland als vestigingsland. In het kader van de dividenduitkeringen betekent dit dat er sprake is van dividendlekkage. Meer informatie over dividendlekkage leest u hier.

Naam	ISIN	Lopende kosten	Dividendrendement	Fondsgrootte (in mrd USD)
SPDR S&P US Dividend Aristocrats UCITS ETF	IE00B6YX5D40	0,35%	2,27%	4,06
SPDR S&P GLOBAL Dividend Aristocrats UCITS ETF	IE00B9CQXS71	0,45%	4,34%	1,05
Proshares S&P 500 Dividend Aristocrats UCITS ETF	US74348A4673	0,35%	1,97%	11,54

5: Welk deel van het geïnvesteerde vermogen kan een belegger in aristocraten stoppen?
Beleggers met een breed gespreide portefeuille kunnen overwegen een stukje blootstelling aan de dividendaristocraten toe te voegen.

De VEB geeft geen individueel beleggingsadvies. Maar we kunnen wel aangegeven dat het gebruikelijk is een kern op te bouwen met breed gespreide ETF’s die zo’n 80 procent van de portefeuille uitmaakt. De overige 20 procent kan vervolgens worden belegd in afwijkende strategieën, zoals de aristocraten.

Zijn er ook Europeanen van adel?

Waar Amerikaanse bedrijven, soms tegen beter weten in, hun progressieve dividendbeleid proberen te handhaven, lijken Europese bedrijven minder te hechten aan een stabiele uitkering. Veel topmannen zetten sneller een streep door het dividend zodra het even tegenzit. In Nederland is er niet één bedrijf dat 25 jaar op rij het dividend heeft verhoogd. Wolters Kluwer komt het dichtst in de buurt. Het bedrijf heeft echter ‘slechts’ de laatste 18 jaar zijn dividenduitkering verhoogd. Ook Unilever is bij veel beleggers geliefd als dividendaandeel, maar dit bedrijf heeft het dividend per aandeel (in euro’s) al enkele jaren niet verhoogd en komt zodoende volgens de Amerikaanse definitie niet in aanmerking voor het predicaat aristocraat. Om over Shell maar te zwijgen. Terwijl de Amerikaanse mede-oliereuzen Chevron en ExxonMobil standvastig hun dividenduitkeringen wisten te handhaven, kan iedereen nog wel het moment herinneren waarop het voormalige Koninklijke Olie in 2020 de historische dividendverlaging doorvoerde. Het bedrijf had sinds de Tweede Wereldoorlog jaarlijks dividend uitgekeerd, maar daar werd in coronajaar 2020 abrupt de bijl in gezet.