Nee, een obligatiebelegger was ik nooit. Aandelen bieden meer kansen en die wegen ruimschoots op tegen de extra risico’s, aldus mijn reptielenbrein.
En ook al kwam de zoveelste zeperd, de spanning van stockpicking kon niemand me meer afnemen. Ervaringen mogen ook wat kosten.
Natuurlijk, intellectueel was het belang van een goed gebalanceerde beleggingsportefeuille duidelijk. Obligaties en aandelen beconcurreren elkaar om uw en mijn centen, dus veelal bewegen ze tegengesteld en beperken ze samen risico. Maar ook rendement, zo concludeerde ik. Ergo: geen obligaties.
Helemaal waterdicht was die theorie niet, want we hebben net jaren achter de rug waarin zowel aandelen als obligaties geweldig rendeerden. De theoretische onderbouwing van dat fenomeen is eveneens plausibel: obligaties stijgen bij dalende rente en lage rentes zijn gunstig voor bedrijven die geld lenen. Investeringen renderen sneller met lagere rentes.
Hoe dan ook, mijn weerzin tegen obligaties nam in de jaren dat de obligatiekoersen bleven stijgen alleen maar toe. Welke idioot koopt nou schuldpapieren die over de gehele looptijd minder opleveren dan de inleg?
Niks idioot. Het waren – naast centrale banken – topprofessionals. Hun mandaat vereiste dogmatisch obligaties in een gebalanceerde beleggingsportefeuille.
Binnen een jaar is de situatie gekanteld. Overheidsobligaties van kredietwaardige landen bieden een effectief rendement van 2 tot 4 procent. Met dank aan gierende inflatie en centrale banken. Koersen van obligaties en aandelen daalden beide zo’n 20 procent, net zo gebroederlijk als de stijging van de eerdere jaren. Ook de vastgoedboeren en de cryptovisionairs leden verlies. Lekker, zo’n demping van de beleggingsportefeuille met allerlei asset classes.
Met tegenzin pakken centrale banken nu noodgedwongen hun primaire rol op: inflatiebestrijding door rentes te verhogen en te stoppen met opkopen van obligaties. Uiteindelijk zullen ze slagen, ook al duwen ze economieën in een recessie. Een afgekoelde economie zorgt gelukkig niet alleen voor een lage inflatie, maar biedt ook ruimte om vervolgens rentes te verlagen.
Waarschijnlijk was het beter nog even te wachten, maar had ik u al verteld dat ik inmiddels obligatiebelegger ben?
Errol Keyner is adjunct-directeur van de VEB
VEB-lidmaatschap |
---|
Nog geen VEB-account? |
Voor toegang tot de volledige website dient u een VEB-lidmaatschap aan te houden en in te loggen. Indien u lid bent, maar nog geen account heeft kunt u ook klikken op ‘inloggen’ en daarna een account aanmaken. |
|
Meer infomatie over het VEB -lidmaatschap |