De price/earnings to growth (PEG)-ratio is een uitbreiding op de koers-winstverhouding, waarin naast de koers en winst ook de groei van de winst een grote rol speelt. Je deelt namelijk de koers-winstverhouding (k/w) door de winstgroei. Ook hier geldt in principe: hoe lager, hoe beter.

Aandelen die op dit moment duur lijken, kunnen toch aantrekkelijk zijn, als de winst in de toekomst maar stevig groeit. Voor aandeelhouders komt de meeste waarde van een bedrijf uit de winst die in de toekomst wordt behaald. Voor sommige hard groeiende bedrijven gaat dat zelfs om de verre toekomst.

De superbelegger die dit verhoudingsgetal bij het grote publiek heeft geïntroduceerd, is Peter Lynch. In zijn boek One Up on Wall Street geeft hij aan dat ‘dure’ aandelen wel degelijk interessant kunnen zijn, zolang het bedrijf flink blijft groeien. Volgens hem is een PEG-ratio van 1 redelijk, dat wil zeggen dat de k/w gelijk is aan het groeipercentage van de winst. Een ratio daaronder zou duiden op een gunstig geprijsd aandeel.

Vergelijken
Het is niet meer zo makkelijk om op deze manier ondergewaardeerde aandelen te vinden, zeker niet als je echt aan dat getal van 1 wilt vasthouden. De PEG-ratio kan beleggers nu vooral helpen als relatieve maatstaf, bij het vergelijken van bedrijven.

Aan het gebruik van waarderingsratio’s ligt het idee ten grondslag dat vergelijkbare bedrijven in een efficiënt werkende markt ook een prijs moeten hebben die dicht bij elkaar ligt. Anders is er één aandeel te goedkoop en het andere te duur.

Het kan echter moeilijk zijn om bedrijven te vinden die daadwerkelijk in alle opzichten vergelijkbaar zijn. De PEG-ratio vangt nog steeds niet alle relevante zaken. Wat is bijvoorbeeld de groei na de periode die wordt gebruikt in de ratio? En hoeveel moet worden geïnvesteerd om de groei mogelijk te maken? Ook is het belangrijk om naar de balans te kijken.

Twee factoren
Er zijn verschillende verklaringen te noemen voor uiteenlopende PEG-ratio’s. In ieder geval zijn er twee belangrijke factoren waar beleggers op kunnen letten.

1 De kapitaalstructuur van een onderneming speelt een grote rol. Dit is de verhouding tussen eigen vermogen en vreemd vermogen (schulden). Extra schulden brengen rentekosten met zich mee die de winst drukken, maar kunnen aan de andere kant worden gebruikt om aandelen terug te kopen of te investeren om zo de winst per aandeel te verhogen.

Schulden hebben zo een hefboomwerking, maar verhogen wel het risico voor de aandeelhouder en daarmee het vereiste rendement. Dat kan zorgen voor een lagere PEG-ratio; de hogere winst is teruggerekend naar vandaag minder waard.

Een goede analyse heeft ook aandacht voor de kapitaalstructuur van een onderneming, bijvoorbeeld door te kijken naar de EV/ebitda-ratio die in Effect 3 werd besproken. Alleen kijken naar beurskoersen en winst(groei) kan een vertekend beeld geven.

2 Als een bedrijf een kleiner deel van de winst hoeft te herinvesteren om dezelfde winstgroei te realiseren, heeft de markt daar vaak een hogere prijs en dus waardering voor over. Daardoor is ook de PEG-ratio hoger. Het rendement op het geïnvesteerde kapitaal (ROIC) is daarbij een belangrijk getal. Dit is de operationele winst ten opzichte van de middelen die in een bedrijf zijn geïnvesteerd.

Sommige bedrijven moeten heel veel geld investeren om te groeien, wat ten koste gaat van de vrije kasstroom die aan aandeelhouders kan worden uitgekeerd. Bij een hoger rendement op de (nieuw) geïnvesteerde middelen is minder geld nodig om de winst op peil te houden en te laten groeien.

Een bedrijf zou investeringen in groei alleen moeten doen als het rendement daarop boven de gemiddelde gewogen kosten van het kapitaal (de WACC) ligt. Als dat niet zo is, doet het bedrijf er beter aan om geld terug te geven aan de verschaffers van vermogen. Groei creëert dan geen waarde, maar is juist waardevernietigend.

Winstcijfer
Verder is het van belang om bij het vergelijken van ondernemingen eenzelfde winstbegrip te gebruiken. Winst is een boekhoudkundig concept, en de hoogte is zo eenvoudig te beïnvloeden. Er zijn allerlei alternatieve winstgetallen waar bedrijven het behaalde resultaat mee uit willen drukken.

De nettowinst per aandeel die normaal gesproken wordt gebruikt in de PEG-ratio, is terug te vinden op de resultatenrekening van een onderneming. In het winstbegrip zitten echter vaak ook niet-operationele items, zaken zoals herstructureringskosten. Hoewel deze in het slechtste geval jaarlijks terugkeren, kan het ook gaan om incidentele posten die het resultaat kortstondig drukken.

Een ander aandachtspunt is dat de winst niet gelijk is aan wat een bedrijf echt binnenkrijgt aan cash. De kasstromen die uiteindelijk beschikbaar zijn voor beleggers, kunnen behoorlijk afwijken van de nettowinst.

Netflix behaalde over 2021 bijvoorbeeld een nettowinst van 5,1 miljard dollar, maar de vrije kasstroom was 159 miljoen dollar negatief door grote investeringen in bijvoorbeeld nieuwe series. Het is daarom altijd verhelderend om de winstcijfers naast het kasstroomoverzicht te leggen.

Momentopname
De PEG-ratio legt erg veel nadruk op groei. Aandelen met een lage waardering waarvan de winstgroei mager is, komen hierdoor volgens critici onaantrekkelijk uit de PEG-test naar voren.

Bij traditionele waarde-aandelen (met een lage k/w) kunnen analisten de mogelijkheden onderschatten om de winst toch nog wat op te krikken, door bijvoorbeeld kostenbesparingen. De lage groeiverwachting zorgt voor een hoge PEG-ratio, terwijl het aandeel juist een koopje kan zijn.

Een verhoudingsgetal is altijd een momentopname en in het geval van PEG-ratio zijn ook de verwachtingen van analisten heel bepalend. Een aandachtspunt is dat analistenverwachtingen vaak heel optimistisch beginnen, om later naar beneden te worden bijgesteld. Welke periode voor de winstgroei moet worden gekozen, staat bovendien niet vast.

Voorspellende waarde
Uiteindelijk is de PEG-ratio, net als andere verhoudingsgetallen, een maatstaf om snel dure van goedkope aandelen te onderscheiden. Maar voor een individuele beleggingsbeslissing is verder onderzoek nodig.

Een onderneming die de winst jarenlang kan laten groeien, is veelal een betere belegging dan die waar de groei na de vijf jaar die vooruit wordt gekeken stilvalt. Groeiratio’s binnen industrieën hebben echter de neiging om naar een gemiddeld (laag) niveau terug te vallen, blijkt uit onderzoek. Een betere voorspeller voor succesvolle waardecreatie is een hoog rendement op geïnvesteerd kapitaal. Dat is dan vaak ook terug te zien in de PEG-ratio.

Het vinden van ondergewaardeerde aandelen valt of staat vooral met het maken van een eigen toekomstverwachting die afwijkt van de verwachtingen op de markt. De PEG-ratio is populair bij analisten en zelfbeleggers, omdat de simpele k/w hiermee een extra dimensie krijgt. Deze omvat echter nog steeds maar een beperkt deel van waar je bij een aandeel voor betaalt. De toevoeging van één variabele maakt de maatstaf zeker niet perfect.