1. Waarom geeft de VEB geen concrete beleggingstips?
Op grond van de wet is het in Nederland verboden om zonder vergunning beleggingsdiensten te verlenen. Het gaat dan om in de uitoefening van beroep of bedrijf adviseren over financiële instrumenten. De VEB beschikt niet over een vergunning van de Autoriteit Financiële Markten (AFM).

Wat de VEB wel doet, is het bieden van onafhankelijke informatie en instrumenten die beleggers kunnen laten meewegen in hun eigen persoonlijke beleggingsbeslissing. Daarbij is het verstandig om te kijken naar de eigen situatie, de wensen en het risicoprofiel.

Zo publiceert de VEB analyses over verschillende beursgenoteerde ondernemingen, van korte duiding van financiële ontwikkelingen naar aanleiding van gepubliceerde cijfers tot diepere analyses in de vorm van bedrijvenbarometers. Bij de bedrijvenbarometers zijn zeven criteria (waardecreatie, duurzame concurrentievoordelen, groei, waardering, balans, dividend en corporate governance) opgesteld om het potentieel van een belegging te beoordelen.

Ook biedt de VEB drie interessante online hulpmiddelen. Met Stijlbeleggen wordt eenvoudig een lijst sectorkampioenen gevonden, met de Stockscreener kunnen beleggers op basis van een aantal te selecteren maatstaven individuele aandelen vinden die daaraan voldoen en met de Fondsselector hebben beleggers een instrument waarmee het meest passende en voordelige indexvolgende product (etf) kan worden gevonden. Deze hulpmiddelen zijn te vinden op de VEB-website.

VEB-leden die vragen hebben over beleggingsproducten of -diensten of over het gebruik van de online hulpmiddelen kunnen terecht bij de specialisten van de Beleggersservice.

2. In de kerncijfers achterin Effect staat een taxatie van het dividend 2021, terwijl de meeste bedrijven vorig jaar al een (slot)dividend en soms ook nog een interimdividend hebben uitgekeerd van een ander bedrag. Kunt u het verschil verklaren?
Het dividendbedrag dat in Effect staat vermeld voor 2021 betreft een taxatie van het dividend dat betaald wordt uit de winst die het bedrijf in boekjaar 2021 behaalt. Het dividend wordt dan gedurende het volgende boekjaar uitbetaald, al kan soms via een interimdividend al eerder een deeluitkering plaatsvinden. Pas in de aandeelhoudersvergadering van 2022 kan het (totaal)dividend over 2021 definitief worden vastgesteld, nadat het bestuur van het bedrijf hiervoor een voorstel heeft gedaan.

3. Hoe werkt een splitsing van aandelen bij een beursgenoteerde onderneming en met welke gevolgen moeten beleggers rekening houden?
Een aandelensplitsing (ook wel: stock-split) is een door de onderneming zelf geïnitieerde (en daarna door beurs en financieel dienstverleners praktisch uitgevoerde) handeling waarbij na goedkeuring door de aandeelhoudersvergadering en wijziging van de statuten de nominale waarde van het eigen aandeel met een bepaalde factor wordt verlaagd.

Met diezelfde factor worden dan meer aandelen uitgegeven. Het direct zichtbare resultaat voor de belegger is vervolgens dat de beurskoers fors daalt. Beleggers die niet op de hoogte zijn van de splitsing kunnen hiervan schrikken.

Wanneer beleggers het gewijzigde aantal aandelen in de portefeuille opmerken, is de zorg snel weg. In een portefeuille is te zien dat de koers van een regel bijvoorbeeld naar een kwart is gedaald ten opzichte van de handelsdag ervoor, maar dat er vier keer zoveel aandelen in de portefeuille zitten. Er worden dus geen nieuwe aandelen geplaatst, er ontstaat geen verwatering, omdat het maatschappelijk kapitaal (aantal aandelen maal de nominale waarde) gelijk blijft. Als het gaat om de beurswaarde (aantal aandelen maal de beurskoers) is een genuanceerder beeld nodig. In principe is te stellen dat de totale beurswaarde als gevolg van puur en alleen de splitsing niet hoeft te veranderen. Maar op de financiële markten zijn er allerlei effecten die van invloed zijn op de beurskoers.

Het idee achter de aandelensplitsing is vaak dat het aandeel weer toegankelijk(er) wordt voor meer (en vooral particuliere) beleggers. Als gevolg van het aantal toegenomen stukken en de lagere koers kan de liquiditeit verbeteren. Het is goed om te beseffen dat de hoogte van de koers van een aandeel op zichzelf niets zegt over de waarde van de onderneming. Toch blijkt de hoogte van een koers soms een rol te spelen voor de particuliere belegger bij de beslissing om een aandeel te kopen; het aandeel met de hoge absolute koers lijkt optisch "duur" om aan te kopen en omgekeerd voor aandelen met een lage koers. In bepaalde gevallen is dat ook zo: wanneer een bedrijf als Apple nooit zou zijn gesplitst, zou het voor veel minder beleggers mogelijk zijn geweest om dit aandeel in een (gespreide) portefeuille aan te houden.

Voor de belegger die graag callopties schrijft op zijn bezit kan een splitsing ook gunstig zijn, omdat bij een lagere koers eerder 100 aandelen kunnen worden gekocht, de onderliggende waarde van opties. Zo kan “gedekt” geschreven worden, maar kan ook makkelijker voldaan worden aan de verplichting van afname voortvloeiend uit een geschreven put.

Naast een splitsing naar meer aandelen, kan ook een splitsing naar minder aandelen plaatsvinden; een omgekeerde aandelensplitsing (reverse stock-split). De gevolgen van die handeling zijn dan in principe het tegenovergestelde van de gewone stock-split. Overigens kunnen er andere redenen aan ten grondslag liggen om een omgekeerde aandelensplitsing door te voeren. Een te lage beurskoers maakt bedrijven minder interessant voor beleggers. Aandelen met een heel lage beurskoers (lager dan een euro of een dollar) hebben vaak een smetje, of worden niet altijd even serieus genomen. Grote beleggers mogen vaak niet eens beleggen in dergelijke pennystocks. Ook kan een te lage koers gevolgen hebben voor het kwalificeren voor opname in een index. Bedrijven die een omgekeerde splitsing doorvoeren, kunnen de wens hebben om duidelijk te maken dat zij een nieuwe weg inslaan en (weer) aandeelhouderswaarde willen creëren. Dat betekent natuurlijk niet dat dit altijd ook gebeurt.