De rente daalt al jaren, en toen het tarief van bijvoorbeeld 1 naar 0,5 procent werd verlaagd, was er veel minder ophef. Terwijl onze koopkracht – na aftrek van belasting en inflatie – ook bij dat percentage al gestaag afbrokkelde.  

Bij de expliciete confrontatie met een zeker verlies schieten we in een oer-emotie die gedragswetenschappers ‘verliesaversie’ noemen. Deze kronkel in ons brein zet ons ertoe aan allerlei risico’s te nemen om onvermijdelijk lijkende verliezen te vermijden. Ook als de genomen risico’s tot aanzienlijk grotere schade kunnen leiden dan de te omzeilen tegenslag zelf. Vanuit dat perspectief is “nu moet ik wel meer gaan beleggen” misschien een logische, maar zeker niet altijd een verstandige reactie. 

Want bij de inrichting van je vermogen is het niet zinvol je blind te staren op je bankrekening. De kunst is, een passende balans te vinden tussen het risico en rendement van je hele vermogen. Cash kan daar een nuttige rol bij vervullen. Voldoende spaargeld is niet alleen een eenvoudige manier om zekerheid in te bouwen voor betalingen op korte termijn, het is ook een beproefde schokdemper voor schommelingen in de totale waarde van je vermogen. Daarnaast geeft het de mogelijkheid om onverhoopte tegenvallers op te vangen of juist op onvoorziene buitenkansen in te springen op het moment dat anderen aan de zijlijn moeten blijven staan.  

Dat wil niet zeggen dat je nooit te veel cash kunt hebben. Sterker, er is een waslijst aan goede redenen te verzinnen om een groter deel van je vermogen te beleggen. Maar een half procentje minder rente op je spaarrekening staat daar niet tussen. 

Marius Kerdel en Jolmer Schukken zijn oprichters van Triple Partners en auteurs van De Beleggingsillusie www.debeleggingsillusie.nl