Toen we in de negentiende eeuw overgeschakeld waren van turf op steenkool, richtte Nederland de Staatsmijnen op, om niet afhankelijk te zijn van Duitse kolen (1902). Dat is nu DSM, dat niets doet aan het overschakelen op wind- en zonnestroom.

Nu is ons elektriciteitsnet cruciaal. De eigenaar daarvan is TenneT. Deze onderneming zal fors moeten investeren, maar moet dat doen zonder hulp van particuliere beleggers, want het bedrijf is in handen van de Staat der Nederlanden.

Beleggers in beursgenoteerde ondernemingen krijgen slechts de kruimels die overschieten. Zo konden we vorige maand in de krant lezen dat TenneT Arcadis een tienjarig contract heeft gegund om de energietransitie in Duitsland te ondersteunen. TenneT bouwt in Duitsland extra capaciteit tussen het noorden, waar de wind waait, en het zuiden, waar de fabrieken staan. Vanaf 2030 moet duurzame elektriciteit stromen via de ‘Fulda-Main-Leitung’.

Maar waarom investeert TenneT in Duitsland? “Levenszekerheid is onze verantwoordelijkheid,” zo luidt het motto van dit Nederlandse staatsbedrijf. Je zou denken dat TenneT zich dan richt op levenszekerheid in Nederland. Maar blijkbaar gaat Duitsland voor. Waarom?

Het zal geen toeval zijn dat de raad van commissarissen van het staatsbedrijf onder zijn vijf leden telt: de ex-baas van Siemens Nederland, de ex-baas van Shell Duitsland alsmede twee Duitse dames. En begin dit jaar zeiden de Duitsers nog, de meerderheid van de aandelen in TenneT te willen hebben.

Ja, Europese eenheid is heel mooi, maar de Duitsers willen voor hun energiezekerheid niet afhankelijk zijn van een Nederlands bedrijf. Omgekeerd zal Nederland niet afhankelijk willen zijn van Duitsland. Mij dunkt dat TenneT eerder gesplitst zal worden dan Air France-KLM. Misschien kunnen Nederlandse beleggers dan alsnog meedoen aan investeringen die in Nederland dringend noodzakelijk zijn.

Dit is een column van Paul Frentrop, expert op het gebied van corporate governance