Ik geef u nu graag even de gelegenheid die 7.000.000.000.000 dollar in te laten dalen. Het voelt als het hyperinflatie-tijdperk in de Weimarrepubliek een eeuw geleden. Alleen is er nu geen inflatie nodig om tot zulke bizarre getallen te komen.

Gevoel terzijde, laten we proberen rationeel te duiden wat dit kan betekenen voor beleggers. Vanuit deze torenhoge waarderingen zijn twee scenario’s denkbaar. Het pessimistische scenario is eenvoudig: indien de winsten niet gestaag blijven stijgen, is een koersval onvermijdelijk.

Het optimistische scenario ligt genuanceerder en zou zelfs negatief kunnen uitpakken voor beleggers. Zij lopen ook gevaar wanneer de ondernemingswinsten nog jaren sterk zouden kunnen stijgen, waarmee de hoge koersen gerechtvaardigd lijken. De dominantie van de genoemde grootmachten zal namelijk in toenemende mate weerstand van politici en toezichthouders oproepen. Wettelijke maatregelen om die macht te beteugelen, liggen voor de hand. Einde winstgroei en hoge waarderingen.

Tot dusver houden deze ondernemingen het droog. Hun bestuurders ondergaan een enkele keer een publieke vernedering door (Amerikaanse) politici en incidenteel leggen deze ondernemingen wat zakgeld opzij voor opgelegde boetes. Daarnaast investeren ze stevig in lobbyisten. 

Optimistische beleggers moeten niet alleen het geluk hebben dat hun ondernemingen de rode lijn niet passeren en problemen met mededinging en privacy (of erger) weten te vermijden, maar tegelijk de winstgroei vasthouden.

Daarnaast hoeft politiek ingrijpen niet alleen moreel gedreven zijn. Veel overheden kijken jaloers naar de uitpuilende kassaldo’s van de mastodonten waaraan ieder kwartaal miljarden worden toegevoegd.

O ja, voordat u de sell-knop indrukt: ondergetekende voorspelde in april 2013 dat de winstmachine van Microsoft zou uitdoven. De aandelenkoers toen was 34 dollar. Nu 230… 

Dit is een column van Errol Keyner, adjunct-directeur van de VEB