Beleggers zijn er weer eens aan herinnerd dat op de beurs winsten die gedurende vele jaren gestaag zijn opgebouwd in enkele weken kunnen worden weggevaagd. Aandelen bewegen vaak feller naar beneden dan naar boven.

De corona-onrust op de beurzen heeft bij sommige beleggers zoveel paniek veroorzaakt dat zij hun portefeuille tegen elke prijs van de hand wilden doen. Soms overigens gedwongen door de bank of broker waar de effecten worden aangehouden. Margin calls voor beleggers die wat te veel hooi op de vork hadden genomen, hebben zeker een duit in het zakje gedaan.

De geschiedenis leert dat de stemming op de markt snel kan omslaan, ook ten goede. En ook al zie je dan kwaliteitsbedrijven als Novartis en Unilever op waarderingsniveaus staan waarop ze eigenlijk nooit staan, dan is het toch zaak niet in een soort kooppaniek te geraken, waardoor je te agressief in een markt stapt die mogelijk nog niet uitgeraasd is.

In Effect proberen we iedere maand in degelijke analyses de koersbewegingen in een breder perspectief te plaatsen. Ook in deze editie weer, met stukken over ASML, Philips en Shell waarbij de aandacht vooral uitgaat naar de mate waarin deze bedrijven in staat zijn structureel een hoog rendement op het geïnvesteerde kapitaal te behalen.

Bodems in de markt en (vooral) tops worden in de praktijk bijna altijd weer gepasseerd. En hoe langer men naast de markt blijft staan, hoe meer dividend men misloopt. De beleggingsgeschiedenis leert dat time in the market doorgaans meer oplevert dan timing the market. Op het juiste moment in- en ook weer uitstappen, dat is eigenlijk nog nooit iemand gelukt.

Juist in deze tijden van exceptionele koersuitslagen moet de analyse het fundament blijven van uw beleggingsbeslissingen.

Paniek is altijd een slechte raadgever, maar zeker ook bij beleggen.

Dit is een column van Paul Koster, directeur van de VEB