VEB.net maakt gebruik van cookies om het gebruiksgemak van de website te verbeteren. 

Wat is dat toch tegenwoordig... Iedereen wil van alles zonder er moeite voor te willen doen.
Altijd plezier, nooit afzien. Geld zonder werken, diploma zonder studie, spiergroei zonder spierpijn. En alles snel een beetje.

Jawel, uw columnist is een ouderwetse man die hoofdschuddend de huidige tijd spiegelt aan die van de voorgaande eeuw(en). Zelfs een angstscenario waarbij de westerse samenleving vervalt door decadentie en luiheid doemt voor hem op.

Natuurlijk is bovenstaande overdreven. Er zijn gelukkig nog veel burgers en moedige ondernemers die zich inzetten om er wat van te maken.

Helaas willen overheden en centrale banken het volk in een eeuwigdurend feestje houden, waarbij iedere vorm van tegenslag of pijn beslist moet worden voorkomen; ongeacht de kosten. Zij doen verwoede en onorthodoxe pogingen om recessies te voorkomen. Op zich begrijpelijk, want recessies doen pijn, niet alleen waar het de koopkracht van burgers of winstgevendheid van ondernemingen betreft, maar vooral door toenemende werkloosheid en sociale onrust. Politici worden vervolgens keihard afgerekend op de misère.

Toch zijn recessies noodzakelijke periodes om excessen weg te werken; ze vervullen daarmee een reinigende rol in ons kapitalistisch systeem. Recessies zuigen kapitaal en mensen weg uit niet-rendabele activiteiten, om vervolgens efficiënter te worden gealloceerd naar economisch zinvolle gebieden. Het marktmechanisme kalibreert de prijzen van goederen en inzet van arbeidskrachten.

In de vorige eeuw bestreden centrale bankiers inflatie, nu proberen ze die juist te stimuleren als proxy voor economische groei en om recessies te voorkomen. Bovendien roept de Europese Centrale Bank prudente landen op meer uit te geven, wederom om de economie op gang te houden en een neergang te vermijden. De tijden dat centrale bankiers overheden waarschuwden om niet meer uit te geven dan er via belastingen binnenkomt, zijn vervlogen.

Burgers, bedrijven en beleggers feesten allemaal: obligaties, aandelen en vastgoed staan op recordhoogtes. Milde centrale bankiers en gulle overheden kunnen ongetwijfeld recessies uitstellen, maar ze vergroten daarmee het risico op een extra hevige volgende recessie. Hopelijk resulteert het uitstel niet in een executie.

Dit is een column van Errol Keyner, adjunct-directeur van de VEB