Ajax

Jaarvergadering in de herfst
Ajax is een van de ondernemingen die standaard de jaarvergadering in het najaar houdt. Reden is dat het voetbalbedrijf het boekjaar in juli laat starten om zo gelijke tred te houden met het voetbalseizoen.

Aan emotie is nooit gebrek tijdens de drukbezochte jaarvergaderingen van Ajax. In tijden van tegenspoed is het geklaag in de Amsterdam Zaal van de Johan Cruijff Arena niet van de lucht. Maar nu het eerste team van Ajax subliem presteert, ondanks de vele miljoenen genererende verkoop van sleutelspelers, heeft de bijeenkomst meer weg van een fanclubdag.

De euforie onder aandeelhouders/supporters doet bestuur en commissarissen van Ajax goed. Tegelijkertijd proberen ze realisme uit te stralen. Ajax mag dan qua omzet een klasse apart zijn in Nederland, het verschil met Europese grootmachten is gigantisch. Waar Ajax met een begroting werkt van ongeveer 120 miljoen euro – grofweg het dubbele van PSV – rekent de financieel directeur van Juventus met een budget van bijna 400 miljoen en die van Madrid met zo’n 750 miljoen. Een enorm gat, zo beaamde president-commissaris Menno Geelen, om er met de typerende Amsterdamse bescheidenheid aan toe te voegen dat Ajax deze clubs toch mooi heeft weten te verslaan.

Verdere groei in omzet ziet Ajax binnen de huidige constellatie niet zitten. De Arena is altijd uitverkocht, de wachtlijst voor seizoenkaarten is aangegroeid tot 35.000 mensen en zeventig bedrijven wachten op een plek in de businesslounge. Om aan meer omzet te komen, wordt nadrukkelijk buiten Europa gekeken. Ajax is aanwezig in China en opende onlangs een kantoor in New York. Het gaat de club om zichtbaarheid, maar mochten er onverbiddelijke talenten langsrennen dan zal niet getwijfeld worden hen voor Amsterdam Zuid-Oost te verleiden.

Het sportieve succes bij Ajax heeft de vleespotten doen overlopen, maar een deel van de overvloedige reserves uitkeren aan beleggers staat bij Ajax niet op het voorste plan. Commissarissen verklaarden dat Ajax had gekozen voor een ‘stabiel dividend’, een vreemde opmerking gezien het feit dat Ajax jarenlang geen dividend uitkeerde. Inmiddels wordt overwogen om de hoogte van het dividend rechtstreeks te koppelen aan de winst van Ajax, waarbij wel rekening wordt gehouden met transferinkomsten.

Voor bestuurders en blikvangers Marc Overmars en Edwin van der Sar was er geen mooier moment dan voor verlenging van hun mandaat op te gaan. Dat er geklungeld was met informatievoorziening over de beloningspakketten van beide heren, werd ruiterlijk toegegeven. Onderhandelingen met makelaars van voetballers en voetbalbestuurders blijken hun eigen dynamiek te kennen. Het heeft er in ieder geval voor gezorgd dat Van der Sar een aanblijfbonus van 800 duizend euro krijgt, uit te betalen in vier termijnen. Overmars heeft inmiddels 1,25 miljoen ontvangen.

Met kwakkelende informatievoorziening over beloningen en de toekenning van retentiebonussen mag Ajax dan niet helemaal een schoolvoorbeeld van modern ondernemingsbestuur zijn, op een ander vlak is het voorloper. Met Susan Lenderink is voor het eerst een vrouwelijke financieel directeur aangetreden en ze gaat ook nog meer verdienen dan haar mannelijke voorganger. Laat het maar aan de commissarissen van Ajax over om voor dat feit een pluim op eigen hoed te steken.

Eurocommercial Properties

 ‘Geen recessie in Europa’
Ook winkelbelegger Eurocommercial Properties (EP) hanteert een gebroken boekjaar en komt met aandeelhouders in het najaar bijeen.

Het vastgoedfonds wordt door beleggers maar matig gewaardeerd, getuige de magere waardering op de beurs. Winkelvastgoed heeft nu eenmaal met de nodige uitdagingen te maken, waaronder de concurrentie van internet, sociale onrust in voor het fonds belangrijke markten (Frankrijk en Italië) en een dreigende verslechtering van het economische sentiment.

Jeremy Lewis, sinds 1991 bestuursvoorzitter van EP, ziet dat anders. Hij verwacht helemaal niet dat Europa in een recessie vervalt en wordt daarin bevestigd door zijn landen-economen, zo hield hij aandeelhouders voor tijdens de recente vergadering. De huidige lage waardering van het aandeel weet hij aan de vrees voor een crisis in de retailmarkt, maar die dreiging is volgens Lewis niet reëel voor de markten waarin Eurocommercial opereert. Bovendien vertrouwt hij op de signaleringsfunctie die voortkomt uit de werkwijze van EP. Die bestaat eruit actief de dialoog aan te gaan met individuele huurders, gelijksoortige merken van deze huurders intensief te volgen en patronen op te sporen in consumententrends. Deze aanpak maakt dat Eurocommercial, naar eigen zeggen, vaak al voordat het echt misgaat met een bedrijf, een back-upplan heeft in de vorm van een alternatieve huurder. Die aanpak helpt het bedrijf de marges hoog te houden en daardoor krijgt het maar weinig te maken met onvoorziene wisselingen van huurders.

De komende jaren zal topman Lewis zich eigenlijk meer druk moeten maken over de keuze wat het bedrijf met het overtollig kasgeld moet doen. Schuldreductie kan dan zeker een optie zijn, maar ook de mogelijkheid tot inkoop van eigen aandelen wordt opgehouden, zeker zolang de aandelen nog zo sterk onder de intrinsieke waarde noteren.

Altice en Steinhoff

Nieuwe accountants
De Franse kabelaar Altice en het van oorsprong Zuid-Afrikaanse meubelconcern Steinhoff zijn vooral in juridische zin Nederlandse ondernemingen.

Beide hielden onlangs een extra bijeenkomst met beleggers om de zegen voor een nieuwe accountant te vergaren.

Bij Steinhoff was de situatie het meest hallucinant. De door fraude zwaar geraakte retailreus moest eerder jaarrekeningen terugtrekken en zag accountant Deloitte een ongekende hoeveelheid voorbehouden plaatsen bij de uiteindelijk geproduceerde jaarrekeningen over afgelopen jaren en onthield zich zelfs van oordeel. Voor komend boekjaar wil Steinhoff gebruikmaken van de controlediensten van accountant Mazars. Die keuze is niet onomstreden. Enerzijds omdat Mazars in Nederland en Engeland recent tikken op de vingers heeft gehad vanwege de kwaliteit van controle, terwijl de ervaring met beursgenoteerde bedrijven in Nederland beperkt blijft tot de hele kleine spelers. Anderzijds faalde Steinhoff in de manier waarop aandeelhouders de nieuwe accountant voorgeschoteld kregen. Europese regels verplichten een onderneming om twee verschillende accountants te presenteren, waarna het bestuur een voorkeurskandidaat voorstelt waarover gestemd kan worden. Steinhoff plaatste aandeelhouders voor voldongen feiten door slechts één accountant voor te dragen en verklaarde die gang van zaken door te stellen dat alle mogelijke accountants, afgezien van Mazars, geconflicteerd waren, omdat ze recent werkzaamheden voor Steinhoff hadden uitgevoerd. Op die argumentatie en de gang van zaken bij Steinhoff valt het nodige aan te merken. Steinhoff verkeert echter in een dusdanig penibele situatie dat het al blij mag zijn een boekencontroleur te hebben gevonden. Stilstand en dus achteruitgang is wel het laatste wat het gevallen meubelconcern kan gebruiken.

De verwachtingen van Altice voor wat betreft opkomst bij de extra vergadering met aandeelhouders begin november in Amsterdam waren hooggespannen, gezien het overvloedige banket dat de Franse firma had laten aanrukken. Uiteindelijk bleken slechts enkele aandeelhouders af te zijn gekomen op de bijeenkomst van een van Europa’s grootste telecombedrijven. Het gaat financieel weer iets beter met Altice, na een periode waarin de onderneming gebukt ging onder een excessieve schuldenlast.

De cijfers waren echter niet hét onderwerp van de vergadering. Die eer was voorbehouden aan de wisseling van de accountant. Nadat de accountant Deloitte zich vorig jaar via de controleverklaring in het jaarverslag kritisch had uitgelaten over de governancestructuur binnen Altice en de feitelijk doorslaggevende macht van oprichter Patrick Drahi aan de kaak stelde, werd voor het nieuwe boekjaar subiet een nieuwe accountant voorgedragen aan de algemene vergadering. De nieuwe accountant moet KPMG worden, pikant genoeg de firma waar Jurgen van Breukelen, nu chairman bij Altice, via de achterdeur vertrok na een reeks van schandalen.

Van Breukelen wees iedere suggestie van vooringenomenheid bij de keuze van de accountant van de hand. Ook het feit dat KPMG al jaren de boeken van Altice in Frankrijk controleert, had een gedegen keuze niet in de weg gestaan, zo verzekerde hij. Aandeelhouders moesten het doen met de mededeling dat het wisselen van accountant een “aanzienlijke” besparing zou opleveren voor Altice. Hoe groot die besparing is, wilde het bestuur niet zeggen, ondanks aandringen van aandeelhouders. Voor verdere uitleg verwees chairman Van Breukelen naar het komende jaarverslag. En toen was het tijd voor het buffet.Aan de Altice-medewerkers die de zaal opvulden tijdens de vergadering was dit niet besteed.

GrandVision

Belonen op de valreep
De merkwaardigste aanleiding voor een extra vergadering met aandeelhouders dit najaar komt op het conto van GrandVision.

De optiekketen staat op het punt om overgenomen te worden door het Franse EssilorLuxottica, maar weet op de valreep een miljoenenbonus te vergeven aan twee bestuurders. Het gaat om retentiebonussen die de bestuurders krijgen omdat ze nog even aan boord blijven bij GrandVision. Ook de vijftig hoogste managers ontvangen een speciale vergoeding na afronding van de transactie.

Tijdens de vergadering begin november bleek een fors deel van de minderheidsaandeelhouders tegen een dergelijke extra beloning. Maar grootaandeelhouder Hal Investments heeft het met een belang van 76 procent voor het zeggen. Nieuwe regels uit Brussel, de zogenoemde aandeelhoudersrichtlijn, vragen van grote beleggers een grote betrokkenheid bij de onderneming waarin ze beleggen. Dat zal Hal als muziek in de oren klinken. Maar dat die betrokkenheid ook moet zien op deugdelijke corporate governance vergt meer oefening. Aanblijfbonussen zijn daarvan nu eenmaal geen toonbeeld.