Ook mensen met veel kennis van financiële zaken slaan waarschuwingen in de wind of kiezen er met hun volle verstand voor, een totaal onbekende partij volledig te vertrouwen.

Plato waarschuwde 2400 jaar geleden al dat de mensheid niet veel goeds hoefde te verwachten van het bezit van geld. De mens zal besmet raken met de zucht naar meer, stelde hij.

Toezichthouders hebben te maken met de hebzucht van de beleggers, maar zeker ook met die van de aanbieders. Het stelt hen steeds voor een dilemma. Aan de ene kant wil men de belegger beschermen, tegen zichzelf en tegen al te gehaaide aanbieders, aan de andere kant wil men liquide kapitaalmarkten, vertrouwen in die markten en wil men de beschikbare hoeveelheid beleggingsproducten niet al te zeer indammen.

Toch is het soms van belang om snel en daadkrachtig in te grijpen. Zo deden de Belgische en Britse toezichthouders er goed aan om cfd’s en binaire opties aan banden te leggen. Een dergelijk ingrijpen zou ook rond bitcoin en andere cryptovaluta’s op zijn plaats zijn. Sommige landen, zoals China en Zuid-Korea, deden dat overigens al.

Een ander voorbeeld is een bedrijf als Tesla. De New York Times deed onlangs verslag van een bedrijfsevent dat veel weg had van een religieuze bijeenkomst. Alle schijnwerpers op die mooie technologie, maar niets over de ‘uitdagende’ financiële positie van het bedrijf, niets over het immense probleem van de verwerking van oude batterijen, niets over de winning van lithium die weleens vergeleken wordt met die van de beruchte ‘bloeddiamanten’.

In het belang van de particuliere belegger zou ieder jaarverslag van Tesla minstens zoveel informatie over de risico’s moeten bevatten als een gemiddeld prospectus bij een beursgang. Toezichthouders zijn in deze sector waarschijnlijk nooit klaar.

Dit is een column van Paul Koster, directeur van de Vereniging van Effectenbezitters.