In de eerste jaren van deze eeuw was General Electric (GE) qua marktkapitalisatie het grootste beursgenoteerde bedrijf ter wereld. Met een omzet van 130 miljard dollar en 223.000 werknemers behoorde het ook als onderneming tot de allergrootsten.

GE stond toen sinds 1981 onder leiding van Jack Welch, die in 1960 bij het concern in dienst trad als junior met een salaris van 10.500 dollar. Toen Welch de leiding kreeg, was GE nog maar 12 miljard dollar waard, toen hij afzwaaide in 2001 was die beurswaarde mede dankzij 600 overnames veertig keer zo groot geworden. Welch voegde de enorme divisies GE Capital en de televisiebedrijven aan het concern toe en werd in 1999 door zakenblad Fortune uitgeroepen tot ‘Manager van de Eeuw’.

GE bleef tot 2004 (zie staatje op pagina 30) het grootste beursgenoteerde bedrijf ter wereld, soms tijdelijk afgelost door het snel opkomende Microsoft, en in 2005 definitief ingehaald door ExxonMobil. Nu is GE op de wereldranglijst ver weggezakt. De huidige beurswaarde is minder dan een tiende van die van Apple, Amazon en Microsoft, en minder dan een kwart van die van ExxonMobil. Waar ging het mis?

Welch had in twintig jaar een conglomeraat opgebouwd dat zeer complex was geworden en voor ongeveer 40 procent van zijn inkomsten leunde op een financiële tak die groter was dan menig wereldwijd opererende bank. Ook het mediabedrijf NBC Universal stond ver weg van de oude kern van GE, dat in 1879 opgericht was door Thomas Edison, de uitvinder van de gloeilamp en de fonograaf.

Welch’ opvolger Jeff Immelt was niet op de werkvloer begonnen, maar had na zijn studie aan Harvard sinds 1982 verschillende managementfuncties bij GE bekleed. Immelt werd vier dagen na zijn aantreden als hoogste baas geconfronteerd met de aanslagen van 11 september 2001, die de verzekeringstak van het bedrijf 600 miljoen dollar kostten en ook slecht nieuws betekenden voor de divisie vliegtuigmotoren. In 2008 kreeg hij de grootste financiële crisis sinds de jaren 30 voor zijn kiezen, die vooral via de vastgoedmarkt grote gaten sloeg in de balans van GE Capital.

Immelt is steeds bezig geweest het GE van Jack Welch meer te stroomlijnen, hij stootte de divisies Plastics, Verlichting, Huishoudelijke apparaten en GE Capital af en voegde het eigen televisienetwerk NBC samen met het aangekochte belang van 80 procent in Vivendi Universal. Dit geheel werd in twee stappen, in 2009 en 2013, overgedaan aan Comcast. Immelt richtte zich voor groei met name op China, dat hij GE’s tweede thuismarkt noemde. Net als Philips in Nederland wilde hij wel groeien in medische apparatuur, dus daar werden wel overnames gedaan. In juni van dit jaar werd echter aangekondigd dat de divisie GE Healthcare zal worden afgestoten via een spin off, waarbij de huidige aandeelhouders aandelen in het nieuwe bedrijf ontvangen.

Ondanks de inspanningen van Immelt kan worden gesteld dat GE sinds 2008 in een permanente crisissituatie zit. Van veel onderdelen die zijn afgestoten viel de opbrengst tegen omdat er lijken in de kast lagen of grote reorganisatiekosten nodig waren. Gevallen van fraude moesten voor grote bedragen worden geschikt met toezichthouders en gedupeerden. En ondertussen streek Immelt recordbedragen aan salarissen en bonussen op, wat GE op kritiek kwam te staan van beleggers. Hij stapte in oktober 2017 op en werd opgevolgd door John Flannery. Immelt beweerde dat GE op dat moment klaar was voor de 21e eeuw, maar het tegendeel bleek waar. Flannery erfde van Immelt een kaartenhuis en hield het dan ook maar een jaar vol. Hij werd op 1 oktober van dit jaar vervangen door Larry Culp, die de eerste outsider is die het conglomeraat mag leiden. Nieuwe bezems vegen schoon, hopen beleggers. De 55-jarige Culp heeft een reputatie als het gaat om het ombouwen van overgenomen bedrijven en hardhandig ingrijpen waar nodig. Een van de eerste dingen die Culp deed, was voor 2,2 miljoen dollar aandelen General Electric kopen, voor een gemiddelde prijs van 9,73 dollar.

Met de derdekwartaalcijfers over 2018, die aan het eind van zijn eerste maand on the job gepresenteerd werden, werd de harde hand van Culp al enigszins zichtbaar. Er werd in één klap voor 22 miljard dollar aan goodwill afgeboekt, en de al jaren kwakkelende divisie GE Power zal worden opgesplitst in twee divisies die direct aan Culp gaan rapporteren. Doel hiervan is de kostenstructuur te verbeteren en slagvaardiger te kunnen opereren. Het dividend werd teruggeschroefd naar een symbolische 1 cent per kwartaal, omdat GE voorlopig alle middelen nodig zal hebben voor verdere herstructureringen. Bovendien moeten de (wettelijke) reserves bij het verzekeringsbedrijf worden opgehoogd en wil Culp schulden afbouwen. Vooral over het verzekeringsbedrijf is nog veel onzekerheid.

 

Hoe nu verder?
Het is nu voor beleggers de vraag hoe het verder gaat met het aandeel General Electric. In het verleden is gebleken dat het bedrijf ook als conglomeraat goed in staat was om geld te verdienen voor de aandeelhouders. Het rendement op het eigen vermogen lag in de jaren tussen 1993 en 2008 altijd boven de 15 procent, en meestal in de buurt van de 20 procent. De ebitda-marge, de veelgebruikte maatstaf voor de brutowinst op de verkochte producten en diensten, lag vanaf 1993 tot en met 2016 elk jaar boven de 10 procent, en vaak ook boven de 20 procent. Pas de laatste jaren duiken deze maatstaven geregeld in het rood. Er moet iets gebeuren, maar aan de producten waar GE mee verder wil, is nog voldoende behoefte en als GE inzet op de productgroepen waarmee het een goede marktpositie heeft, zouden de marges en rendementen die in het verleden behaald werden ook weer haalbaar moeten zijn.

Maar de meningen over het aandeel zijn vooralsnog verdeeld: van de 24 analisten die GE volgen, geven er 9 een koopadvies, 12 zeggen houden en een drietal is van mening dat beleggers ook nu nog altijd beter kunnen verkopen. Het aandeel GE kost nu ongeveer 11 keer de winst die de 24 analisten gemiddeld voor 2019 verwachten (bron: Bloomberg). Wie optimistisch is over de zaken die Larry Culp voor elkaar gaat krijgen, zou de aandelen kunnen kopen, want zowel de winstgevendheid als de koers-winstverhouding is in het verleden vaak aanzienlijk hoger geweest. Maar garanties worden hier uiteraard niet gegeven.