Het Irakese project vertegenwoordigt een waarde van zo'n 15 miljard dollar. Naast Siemens was ook het Amerikaanse General Electric (GE) in de race voor het project. GE had nadrukkelijk de steun van Amerikaanse autoriteiten. Die dreigden bij monde van Donald Trump zelfs met maatregelen tegen Irak als dat land met Siemens in zee zou gaan. Ook zou Irak door de VS de nodige wapens zijn beloofd.

Oliedollars en militaire uitgaven in overzeese oorlogen kunnen terugverdiend worden, de Amerikaanse president weet dat als geen ander. Trump dacht GE weer in de race te helpen door er even fijntjes op te wijzen dat er in Irak 7.000 Amerikanen zijn gesneuveld bij het verjagen van Saddam Hoessein. En voor wat hoort wat. Maar Siemens won de order toch.

De Duitsers beloofden betaalbare en betrouwbare stroom, hulp bij het bestrijden van corruptie en de bouw van scholen en ziekenhuizen. Blijkbaar zijn dat sterkere argumenten dan de dreigementen van Donald Trump.

Nergens lopen handelsbelangen en politieke overwegingen elkaar zo voor de voeten als in het Midden Oosten. Het olie-infuus dat de wereld nog niet kan missen maakt dat politici en bedrijven landen als Saoedi-Arabië, Iran en Irak het liefst te vriend houden, ondanks dat er daar nog wel eens een kritische journalist verdwijnt of vrouwen nauwelijks rechten hebben.

Zolang de wereld nog niet zonder olie uit het Midden Oosten kan zullen bedrijven als GE en Siemens er naar toe blijven trekken. De twee gaan bovendien steeds meer op elkaar lijken, nu de Amerikanen zich ook vooral gaan concentreren op energietechnologie. Qua omvang en waardering zijn er ook nog maar kleine verschillen.

In veel opzichten zijn er maar kleine verschillen tussen GE en Siemens:

Bron: Bloomberg