Woensdag lekte uit dat Barclays een samengaan met Standard Chartered zou overwegen. Het zou een van de opties zijn die het bestuur van de bank onderzoekt in reactie op de komst van een activistische aandeelhouder, de in New York gevestigde Edward Bramson.

Bramson’s Sherborne Investors richt zich op investeringen waar sprake zou zijn van onderwaardering. Het fonds neemt belangen in deze bedrijven om ze vervolgens aan te sporen om maatregelen te nemen om de waarde op te schroeven, zoals het doorvoeren van kostenbesparingen of afsplitsen van onderdelen.

Met een belang van ruim 5 procent heeft hij Barclays als volgende project opgepakt. Als Bramson echter denkt dat hij waarde kan vrijmaken in de Europese bankensector kan hij zijn hart ophalen. Het landschap is bezaaid met ‘ondergewaardeerde’ banken.

Onder de grootste banken is een opvallende scheefstand ontstaan als het gaat om de waardering. Van de tien grootste Europese banken wat betreft balansomvang, zijn er vier die niet in de top-tien staan qua marktwaarde. Barclays, naar balans de nummer vijf, is qua waardering de nummer tien.

Om dit beter te illustreren: het Nederlandse ING is met een marktwaarde van 54 miljard euro de vierde bank van Europa. Naar balanstotaal is de bank echter de nummer dertien. ING is dus meer waard dan grote namen als Barclays, Deutsche Bank en Société Générale.

ABN Amro is meer dan helft kleiner dan ING, maar de verhouding tussen beurswaarde en balanstotaal is in dezelfde orde van grootte. De lage waarderingen van sommige Europese banken hebben uiteenlopende oorzaken. De gemene deler is echter dat ze nog steeds volop bezig zijn met herstructureren.

Deutsche Bank
Deutsche Bank kampt bijvoorbeeld al jaren met een slecht draaiende zakenbanktak. Onlangs werd de bestuursvoorzitter vervangen. Het lijkt erop dat de zakenbankactiviteiten nu echt worden teruggeschroefd. Tegelijkertijd is er twijfel, onder anderen onder kredietbeoordelaars, of de herstructurering wel voldoende vaart krijgt.

SocGen
Het Franse Société Générale heeft ook te maken met matige prestaties als het gaat om de zakenbank. Het is tegelijkertijd bezig met een reorganisatie, waar ontslagen en het sluiten van kantoren in Frankrijk onderdeel van zijn. Een belangrijk aandachtspunt lijkt dat SocGen eigenlijk in geen enkele markt echt de marktleider is. Een fusie zou daarvoor soelaas kunnen bieden.

Zo is een groot deel van de Europese bankensector bijna een decennium na de crisis nog steeds bezig om zichzelf opnieuw uit te vinden. Het samengaan van grote banken zou een logische volgende stap zijn. Eerder is hier door vanuit de Europese Centrale Bank ook al op gezinspeeld. Dat Barclays het als serieuze optie onderzoekt kan dus gezien worden als een eerste stap die dit spel op de wagen zet.

De Nederlandse beursgenoteerde banken ABN Amro en ING lijken misschien relatief duur ten opzichte van hun balanstotaal, maar zij bevinden zich in hun afgeslankte huidige vorm nu wel in rustiger vaarwater dan veel van hun grote Europese sectorgenoten. Met een dividendrendement van zo’n 5 procent en een stabiele winstontwikkeling behoren zij daarom tot de veiliger keuzes in het Europese bankenlandschap.