Dinsdag is de jaarlijkse aandeelhoudersvergadering bij het belangrijkste bedrijf op de Amsterdamse effectenbeurs, Royal Dutch Shell. Op de agenda staat een resolutie van de activistische aandeelhouder Follow This om doelen te stellen voor CO2-uitstoot. De maatschappelijke druk op Shell om duurzaamheid te omarmen neemt ieder jaar toe, en de VEB roept Shell op om aan deze roep gehoor te geven. Dat is in de ogen van de VEB op de lange termijn goed voor alle stakeholders, ook voor de aandeelhouders.
Het is in het belang van de onderneming voorop te lopen in deze energietransitie, zodat voorkomen wordt dat Shell haar bestaansrecht verliest. Zoals DSM ooit de steenkolenmijnen sloot en zeer succesvol verder groeide op andere markten, dient Shell tijdig haar olieputten af te sluiten en nieuwe inkomstenbronnen aan te boren.
De omschakeling naar duurzame energieopwekking is noodzakelijk voor de leefomgeving op deze planeet. Dit proces is gaande en niet meer te stoppen. Het is allang niet meer de vraag of het gebruik van fossiele brandstoffen wereldwijd zal eindigen, alleen nog wanneer het zover is. Het lijkt erop dat Shell het tijdstip wel erg onrealistisch ver in de toekomst schat.
Marjan van Loon, president-directeur van Shell Nederland, stelde deze week in het Financieele Dagblad dat Shell beter geen doelen kan stellen voor het terugdringen van de CO2-uitstoot, omdat het bedrijf zich daarmee te zeer zou vastleggen. Zij stelt dat Shell het doel van de resolutie wel onderschrijft, maar dat het bedrijf erop mikt de zogenoemde Net Carbon Footprint van de energieproducten tegen 2050 met ongeveer de helft te verlagen.
Hiermee denkt Shell een koploper in de olie- en gassector te zijn. De VEB is van mening dat Shell de snelheid waarmee de energiesector verandert enorm onderschat. Verschillende landen hebben al verboden aangekondigd van de verkoop van auto’s op fossiele brandstoffen die ver voor 2050 ingaan; veel grote steden gaan de komende jaren al dicht voor deze auto’s.
Om de doelstelling van het Parijse klimaatakkoord te halen om de opwarming van de aarde tot 2°C te beperken, is het nodig dat Shell zich op 2030 richt. En dan zou de Net Carbon Footprint van de energieproducten niet gehalveerd moeten zijn, maar die moet dan bij voorkeur nul zijn.
De huidige bestuurders en commissarissen achten de transparantie van Shell op klimaatgebied en de klimaatgebonden beloning van het management goede voorbeelden van leiderschap. Dat zijn zij niet. Shell noemt haar investeringen in New Energies ‘gepast en voldoende’. Dat zijn ze niet. Shell noemt zich progressiever dan Follow This in haar resolutie. Dat is niet hard te maken. Het bedrijf wil ‘flexibiliteit om te blijven gedijen in welke wereld dan ook.’ Shell toont zich met deze wens van een opportunistische kant. Dat is het tegenovergestelde van waar het Akkoord van Parijs voor staat.
De wereld heeft geen decennia meer. Er komen vast en zeker momenten dat de politiek in de belangrijkste economieën van de wereld met hardere maatregelen aan de klimaatnoodrem gaat trekken, bijvoorbeeld door bepaalde producten ineens te verbieden of extreem zwaar te belasten. Als Shell de weg opgaat die zij nu zelf voorstelt, is de onderneming in de ogen van de VEB te lang kwetsbaar voor aantasting van haar verdienmodel. Dat kan de levensvatbaarheid van de onderneming schaden. Dat moet Shell voor het klimaat noch voor zichzelf willen.
Shell moet een voortrekkersrol nemen in de oplossing van de problemen die de opwarming van de aarde met zich meebrengt. Dat kan door vanaf nu alleen in duurzame vormen van energieopwekking te investeren. Shell moet zijn klimaatwekker 20 jaar vroeger zetten; op 2030.