Bij het ECB-besluit om op grote schaal staatsobligaties op te kopen speelden recente ontwikkelingen op de financiële markten een aanzienlijke rol. Het opendraaien van de geldkraan werd een soort self-fulfilling prophecy.
De Europese Centrale Bank publiceerde donderdag voor de eerste keer een verslag van zijn maandelijkse beleidsvergadering.
Het verslag geeft een inkijkje in de discussie en het besluitvormingsproces tijdens de historische ECB-vergadering.
Uit het verslag blijkt dat er kortweg twee beleidsopties op tafel lagen. Actie nemen, of de ontwikkelingen nog even aankijken, bijvoorbeeld tot maart als de ECB nieuwe economische ramingen publiceert.
De recente ontwikkelingen in de eurozone zoals de ECB die zag, gaven aanleiding om voor de laatste optie te gaan. Uit het verslag blijkt bijvoorbeeld dat de risico's dat de economische groei tegenvalt de afgelopen tijd zijn afgenomen.
Ook met de monetaire omstandigheden gaat het volgens de ECB de goede kant op. Het inzakken van de geldgroei M3, vaak aangehaald als reden waarom de ECB zou moeten ingrijpen, heeft in april 2014 al een dal bereikt.
Hetzelfde geldt voor de verstrekking van leningen. "Er zijn toenemende signalen dat in het tweede kwartaal van 2014 een keerpunt is bereikt", aldus het verslag.
Trigger
Waarom heeft de ECB dan toch ingegrepen? Allereerst de ontwikkeling van de inflatie die flink is ingezakt.
De centrale bankiers zijn zich ervan bewust dat deze daling grotendeels een gevolg is van de daling van de energieprijzen. Ze verwachten ook dat het effect tijdelijk zal zijn en denken daarnaast dat het voor de economie per saldo zelfs positief zal uitpakken.
Desalniettemin zien ze er een bedreiging in. De angst is dat een langere periode met lage inflatiecijfers ertoe zou kunnen leiden dat de inflatieverwachtingen in de eurozone zakken. Er zou een soort overloopeffect kunnen optreden.
In andere woorden: de olieprijsdaling leidt tot kunstmatig lage inflatiecijfers die door consumenten en producenten verkeerd zouden kunnen worden geïnterpreteerd.
Verwachting
Daarnaast was een belangrijke aanvullend argument voor actie dat de markt er al op had voorgesorteerd. "Een groot deel van de zeer aanzienlijke prijsaanpassingen de afgelopen weken zouden snel worden teruggedraaid. Dit zou leiden tot een ongewenste verkrapping van het monetair beleid."
De daling van de rente op de obligatiemarkten, een reactie op de verwachting dat de centrale bank de geldkraan zou opendraaien, maakte dit opendraaien dus noodzakelijk. Een soort self-fulfilling prophecey
Uiteindelijk waren het dus de markten die de ECB dwongen in actie te komen. Aan de ene kant de olieprijsdaling, aan de andere kant de rentedaling. Beide ontwikkelingen samen wogen uiteindelijk kennelijk zwaarder dan de gematigd positieve analyses van de ECB zelf.
Het verslag geeft een inkijkje in de discussie en het besluitvormingsproces tijdens de historische ECB-vergadering.
Uit het verslag blijkt dat er kortweg twee beleidsopties op tafel lagen. Actie nemen, of de ontwikkelingen nog even aankijken, bijvoorbeeld tot maart als de ECB nieuwe economische ramingen publiceert.
De recente ontwikkelingen in de eurozone zoals de ECB die zag, gaven aanleiding om voor de laatste optie te gaan. Uit het verslag blijkt bijvoorbeeld dat de risico's dat de economische groei tegenvalt de afgelopen tijd zijn afgenomen.
Ook met de monetaire omstandigheden gaat het volgens de ECB de goede kant op. Het inzakken van de geldgroei M3, vaak aangehaald als reden waarom de ECB zou moeten ingrijpen, heeft in april 2014 al een dal bereikt.
Hetzelfde geldt voor de verstrekking van leningen. "Er zijn toenemende signalen dat in het tweede kwartaal van 2014 een keerpunt is bereikt", aldus het verslag.
Trigger
Waarom heeft de ECB dan toch ingegrepen? Allereerst de ontwikkeling van de inflatie die flink is ingezakt.
De centrale bankiers zijn zich ervan bewust dat deze daling grotendeels een gevolg is van de daling van de energieprijzen. Ze verwachten ook dat het effect tijdelijk zal zijn en denken daarnaast dat het voor de economie per saldo zelfs positief zal uitpakken.
Desalniettemin zien ze er een bedreiging in. De angst is dat een langere periode met lage inflatiecijfers ertoe zou kunnen leiden dat de inflatieverwachtingen in de eurozone zakken. Er zou een soort overloopeffect kunnen optreden.
In andere woorden: de olieprijsdaling leidt tot kunstmatig lage inflatiecijfers die door consumenten en producenten verkeerd zouden kunnen worden geïnterpreteerd.
Verwachting
Daarnaast was een belangrijke aanvullend argument voor actie dat de markt er al op had voorgesorteerd. "Een groot deel van de zeer aanzienlijke prijsaanpassingen de afgelopen weken zouden snel worden teruggedraaid. Dit zou leiden tot een ongewenste verkrapping van het monetair beleid."
De daling van de rente op de obligatiemarkten, een reactie op de verwachting dat de centrale bank de geldkraan zou opendraaien, maakte dit opendraaien dus noodzakelijk. Een soort self-fulfilling prophecey
Uiteindelijk waren het dus de markten die de ECB dwongen in actie te komen. Aan de ene kant de olieprijsdaling, aan de andere kant de rentedaling. Beide ontwikkelingen samen wogen uiteindelijk kennelijk zwaarder dan de gematigd positieve analyses van de ECB zelf.