Speculeren op een koersdaling is de normaalste zaak van de wereld op de beurs. Opnieuw is er kritiek op één van de mechanismen die dat mogelijk maakt: short gaan. Heeft verbieden zin? Wat zijn de lessen uit het verleden?
Onruststokers uit de markt, zegt de één. De echte problemen worden zo genegeerd zegt de ander.
Met de recente onrust op de financiële markten is de discussie over short gaan en een mogelijk verbod weer opgelaaid.
Tijd voor de feiten.
Short gaan. Was dat niet al lang verboden?
Nee. Er zijn wel al eerder maatregelen genomen om short selling tegen te gaan. Op het hoogtepunt van de kredietcrisis was één variant, ‘naked short selling', een tijdje verboden.
Sinds mei gelden strenge regels voor beleggers binnen de Europese Unie die staatsobligaties willen verkopen die ze niet bezitten.
Duitsland verbiedt nu wel al naked short selling op meerdere effecten. In Groot-Brittannië is short gaan wel toegestaan maar moeten partijen hun posities in bepaalde gevallen bekend maken.
Elders in de wereld wordt ‘shorten' juist ingevoerd. Zo wil de beurs van Bahrein de methode vanaf volgend jaar toestaan.
Waarom is er zoveel ophef over short gaan?
Het is een soort pavlovreactie geworden van politici: in tijden van dalende beurzen gaat al snel de vinger naar speculanten en short sellers in het bijzonder.
Het is voor beleidsmakers moeilijk uit te leggen dat er ook geld verdiend wordt in tijden dat beurzen omlaag gaan, veel andere beleggers geld verliezen en partijen in problemen komen. Op zich een begrijpelijke reactie, maar wel één waarbij oorzaak en gevolg niet noodzakelijkerwijs goed worden ingeschat.
Is de kritiek op short sellers terecht?
Nee. Gevoelsmatig lijken politici het niet zo te hebben op partijen die speculeren op koersdalingen. Ze spreken over "destructieve speculatie." Short sellers zouden met hun acties koersdalingen versterken en zo zwakke beleggingen een extra trap na geven.
Critici vergeten daarbij dat short gaan nut heeft op de financiële markten. Handelaren die speculeren op koersdalingen zorgen juist voor liquiditeit op de markten. Het dient als smeerolie, bijvoorbeeld bij een emissie van staatsobligaties.
Ook gebruiken handelaren short gaan om te kijken hoe de markt ervoor staat. Ook deze methode blijft immers een kwestie van vraag en aanbod. Er is immers ook een tegenpartij die de effecten wil afnemen. De vraag naar de aandelen van short sellers levert zo extra informatie op.
Kortom, de experts lijken het eens dat short gaan juist bijdraagt aan effectieve prijsvorming.
Waarom pleit de Europese toezichthouder ESMA nu dan wel voor short gaan?
Dat is een misverstand. De ESMA ziet onder normale omstandigheden het nut van short gaan. De nieuwe baas van de ESMA, de Nederlander Steven Majoor, heeft in zijn vorige baan (bij de AFM) al laten blijken short selling nuttig te vinden. Politici overdrijven het probleem zo liet hij eerder dit jaar weten.
Maar nu zijn de omstandigheden niet normaal. Het vermoeden bestaat dat speculanten nu bewust valse informatie verspreiden over banken om zo koersen omlaag te krijgen. Dat is ronduit marktmisbruik en dus verboden.
Om die praktijk tegen te gaan is er nu een verbod op short gaan ingesteld in vier landen België, Frankrijk, Italië en Spanje. Het gaat dan alleen om het shorten van bepaalde financiële instellingen.
De Europese toezichthouder zou nu graag zien dat .
Verschillende regimes in verschillende Europese landen zouden van de markten een waterbed maken. De Nederlandse toezichthouder AFM .
De grootste eurolanden lijken de wil te hebben om short gaan langduriger aan banden te leggen. Goed idee?
Afgaande op lessen uit het verleden gaat dat niet helpen. In 2008 was het verbod op short gaan bedoeld om de koersval van banken en verzekeraars te stelpen. Vrijwel alle onderzoeken sindsdien laten zien dat de maatregel zijn doel heeft gemist.
De huidige maatregel is voor marktpartijen ook makkelijk te omzeilen. Optieconstructies en bepaald trackers bieden beleggers genoeg mogelijkheden om de markt te 'shorten'.
Maar ook als het wel zou werken is inperking een medicijn tegen de verkeerde kwaal. Het echte probleem afgelopen tijd was een gebrek aan vertrouwen van beleggers in deugdelijke oplossingen voor de grote schuldenproblemen. Dat vertrouwen komt niet terug door een deel van de handel te verbieden en zo de markt informatie te onthouden.
Toch nog even: wat is short gaan ook alweer?
Beleggers die short gaan speculeren op een koersdaling van aandelen. Wie short al dan niet geleende stukken direct op de markt verkocht tegen de dan geldende koers. De daadwerkelijk levering van aandelen is pas enige tijd later. Als de koers in de tussentijd lager is dan boekt de belegger winst.
Meestal koopt hij dit pakket aandelen niet zelf maar leent ze tegen een vergoeding van een custodian bank die effecten bewaart voor grote partijen als pensioenfondsen. Een nog speculatievere variant is het naked short gaan. Hierbij lenen de speculanten de aandelen niet eens bij het afsluiten van het verkoopcontract.
Met de recente onrust op de financiële markten is de discussie over short gaan en een mogelijk verbod weer opgelaaid.
Tijd voor de feiten.
Short gaan. Was dat niet al lang verboden?
Nee. Er zijn wel al eerder maatregelen genomen om short selling tegen te gaan. Op het hoogtepunt van de kredietcrisis was één variant, ‘naked short selling', een tijdje verboden.
Sinds mei gelden strenge regels voor beleggers binnen de Europese Unie die staatsobligaties willen verkopen die ze niet bezitten.
Duitsland verbiedt nu wel al naked short selling op meerdere effecten. In Groot-Brittannië is short gaan wel toegestaan maar moeten partijen hun posities in bepaalde gevallen bekend maken.
Elders in de wereld wordt ‘shorten' juist ingevoerd. Zo wil de beurs van Bahrein de methode vanaf volgend jaar toestaan.
Waarom is er zoveel ophef over short gaan?
Het is een soort pavlovreactie geworden van politici: in tijden van dalende beurzen gaat al snel de vinger naar speculanten en short sellers in het bijzonder.
Het is voor beleidsmakers moeilijk uit te leggen dat er ook geld verdiend wordt in tijden dat beurzen omlaag gaan, veel andere beleggers geld verliezen en partijen in problemen komen. Op zich een begrijpelijke reactie, maar wel één waarbij oorzaak en gevolg niet noodzakelijkerwijs goed worden ingeschat.
Is de kritiek op short sellers terecht?
Nee. Gevoelsmatig lijken politici het niet zo te hebben op partijen die speculeren op koersdalingen. Ze spreken over "destructieve speculatie." Short sellers zouden met hun acties koersdalingen versterken en zo zwakke beleggingen een extra trap na geven.
Critici vergeten daarbij dat short gaan nut heeft op de financiële markten. Handelaren die speculeren op koersdalingen zorgen juist voor liquiditeit op de markten. Het dient als smeerolie, bijvoorbeeld bij een emissie van staatsobligaties.
Ook gebruiken handelaren short gaan om te kijken hoe de markt ervoor staat. Ook deze methode blijft immers een kwestie van vraag en aanbod. Er is immers ook een tegenpartij die de effecten wil afnemen. De vraag naar de aandelen van short sellers levert zo extra informatie op.
Kortom, de experts lijken het eens dat short gaan juist bijdraagt aan effectieve prijsvorming.
Waarom pleit de Europese toezichthouder ESMA nu dan wel voor short gaan?
Dat is een misverstand. De ESMA ziet onder normale omstandigheden het nut van short gaan. De nieuwe baas van de ESMA, de Nederlander Steven Majoor, heeft in zijn vorige baan (bij de AFM) al laten blijken short selling nuttig te vinden. Politici overdrijven het probleem zo liet hij eerder dit jaar weten.
Maar nu zijn de omstandigheden niet normaal. Het vermoeden bestaat dat speculanten nu bewust valse informatie verspreiden over banken om zo koersen omlaag te krijgen. Dat is ronduit marktmisbruik en dus verboden.
Om die praktijk tegen te gaan is er nu een verbod op short gaan ingesteld in vier landen België, Frankrijk, Italië en Spanje. Het gaat dan alleen om het shorten van bepaalde financiële instellingen.
De Europese toezichthouder zou nu graag zien dat .
Verschillende regimes in verschillende Europese landen zouden van de markten een waterbed maken. De Nederlandse toezichthouder AFM .
De grootste eurolanden lijken de wil te hebben om short gaan langduriger aan banden te leggen. Goed idee?
Afgaande op lessen uit het verleden gaat dat niet helpen. In 2008 was het verbod op short gaan bedoeld om de koersval van banken en verzekeraars te stelpen. Vrijwel alle onderzoeken sindsdien laten zien dat de maatregel zijn doel heeft gemist.
De huidige maatregel is voor marktpartijen ook makkelijk te omzeilen. Optieconstructies en bepaald trackers bieden beleggers genoeg mogelijkheden om de markt te 'shorten'.
Maar ook als het wel zou werken is inperking een medicijn tegen de verkeerde kwaal. Het echte probleem afgelopen tijd was een gebrek aan vertrouwen van beleggers in deugdelijke oplossingen voor de grote schuldenproblemen. Dat vertrouwen komt niet terug door een deel van de handel te verbieden en zo de markt informatie te onthouden.
Toch nog even: wat is short gaan ook alweer?
Beleggers die short gaan speculeren op een koersdaling van aandelen. Wie short al dan niet geleende stukken direct op de markt verkocht tegen de dan geldende koers. De daadwerkelijk levering van aandelen is pas enige tijd later. Als de koers in de tussentijd lager is dan boekt de belegger winst.
Meestal koopt hij dit pakket aandelen niet zelf maar leent ze tegen een vergoeding van een custodian bank die effecten bewaart voor grote partijen als pensioenfondsen. Een nog speculatievere variant is het naked short gaan. Hierbij lenen de speculanten de aandelen niet eens bij het afsluiten van het verkoopcontract.