Een schoolvoorbeeld van de manier waarop bestuurders een onderneming de vernieling in kunnen draaien. Zo zal de ondergang van handelshuis Van der Moolen de geschiedenis in gaan. Beleggers vragen de rechter om wanbeleid vast te stellen.
Dat is een belangrijke stap richting compensatie.
Ondoordachte plannen, misleidende informatie en grootschalige belangenverstrengeling. Dat zijn een paar factoren die ervoor gezorgd hebben dat het beursgenoteerde handelshuis in het najaar van 2009 failliet ging. Beleggers hebben daardoor honderden miljoenen euro’s schade geleden.
Sinds het faillissement zijn beleggers bezig om compensatie te krijgen voor de geleden schade. In dat proces is nu een nieuwe stap gezet.
De VEB heeft namens haar achterban het gerechtshof Amsterdam gevraagd om wanbeleid vast te stellen bij Van der Moolen. Dat predikaat moet een opstap zijn richting compensatie van gedupeerde aandeelhouders.
Geen plan, geen overheid
Een eerder verschenen naar Van der Moolen én een reeks nieuwe feiten laten in ieder geval weinig ruimte voor twijfel. Van der Moolen startte grote projecten op zonder strategie en businessplan en bombardeerde deze meteen tot ‘strategische pijler.’ Dat gebeurde bijvoorbeeld met het eigen online handelsplatform Online Trader.
Lang nadat duidelijk werd dat dergelijke initiatieven op een mislukking uit zouden draaien trok Van der Moolen de stekker eruit. Voor het beleggend publiek kwam dit dan als een volslagen verrassing omdat het bedrijf tot het laatste moment had volgehouden dat winst aanstaande was. Behalve bestuurders hebben ook commissarissen gefaald in hun toezicht op dergelijke activiteiten.
Vermogen verbranden
Opvallend is ook de mogelijke verstrengeling van belangen bij Van der Moolen. Zo had Van der Moolen te maken met een grote aandeelhouder, genaamd RDD Family Foundation. Hierin is RDD een afkorting voor ‘Richard den Drijver’, de bestuursvoorzitter van Van der Moolen.
De RDD family Foundation oefende grote druk uit op Van der Moolen om eigen aandelen in te kopen, een gekende methode om de koers van een aandeel hoog te houden. Begin 2008 besluiten bestuurder Richard den Drijver en zijn raad van commissarissen om zonder enige noodzaak voor bijna 30 miljoen aan eigen aandelen in te slaan.
Daarmee werd een forse aanslag gepleegd op het eigen vermogen, dat in 2008 met de helft afnam. Ter vergelijking: begin 2006 had Van der Moolen nog meer dan 230 miljoen euro aan eigen vermogen, drie jaar later was daar minder dan een kwart van over.
Ondoordachte plannen, misleidende informatie en grootschalige belangenverstrengeling. Dat zijn een paar factoren die ervoor gezorgd hebben dat het beursgenoteerde handelshuis in het najaar van 2009 failliet ging. Beleggers hebben daardoor honderden miljoenen euro’s schade geleden.
Sinds het faillissement zijn beleggers bezig om compensatie te krijgen voor de geleden schade. In dat proces is nu een nieuwe stap gezet.
De VEB heeft namens haar achterban het gerechtshof Amsterdam gevraagd om wanbeleid vast te stellen bij Van der Moolen. Dat predikaat moet een opstap zijn richting compensatie van gedupeerde aandeelhouders.
Geen plan, geen overheid
Een eerder verschenen naar Van der Moolen én een reeks nieuwe feiten laten in ieder geval weinig ruimte voor twijfel. Van der Moolen startte grote projecten op zonder strategie en businessplan en bombardeerde deze meteen tot ‘strategische pijler.’ Dat gebeurde bijvoorbeeld met het eigen online handelsplatform Online Trader.
Lang nadat duidelijk werd dat dergelijke initiatieven op een mislukking uit zouden draaien trok Van der Moolen de stekker eruit. Voor het beleggend publiek kwam dit dan als een volslagen verrassing omdat het bedrijf tot het laatste moment had volgehouden dat winst aanstaande was. Behalve bestuurders hebben ook commissarissen gefaald in hun toezicht op dergelijke activiteiten.
Vermogen verbranden
Opvallend is ook de mogelijke verstrengeling van belangen bij Van der Moolen. Zo had Van der Moolen te maken met een grote aandeelhouder, genaamd RDD Family Foundation. Hierin is RDD een afkorting voor ‘Richard den Drijver’, de bestuursvoorzitter van Van der Moolen.
De RDD family Foundation oefende grote druk uit op Van der Moolen om eigen aandelen in te kopen, een gekende methode om de koers van een aandeel hoog te houden. Begin 2008 besluiten bestuurder Richard den Drijver en zijn raad van commissarissen om zonder enige noodzaak voor bijna 30 miljoen aan eigen aandelen in te slaan.
Daarmee werd een forse aanslag gepleegd op het eigen vermogen, dat in 2008 met de helft afnam. Ter vergelijking: begin 2006 had Van der Moolen nog meer dan 230 miljoen euro aan eigen vermogen, drie jaar later was daar minder dan een kwart van over.