Op de laatste jaarvergadering met Jeroen van der Veer aan het roer dacht Shell goede sier te maken met een verhoging van het dividend en nieuwe miljardeninvesteringen.
Aandeelhouders bleken echter furieus over het gemanipuleer met beloningen van de energiegigant.
Behalve wellicht een enkele verdwaalde Engelse taalpurist, hadden aandeelhouders Shell weinig moeite met de enigszins hakkelende presentatie van scheidend bestuursvoorzitter Jeroen van der Veer over de resultaten in 2008. De winst daalde met 17 procent naar 26,5 miljard dollar door afwaardering van olievoorraden, lagere productievolumes, lagere raffinagemarges en hogere exploitatiekosten.
Ondanks de winstdaling in 2008 werd het dividend met 11 procent (in dollars) verhoogd, terwijl voor 2009 de geplande netto investeringen ruim 31 miljard dollar bedragen. De noodzakelijke strategische investeringen lijken dus nog niet te lijden onder het hoge dividend, hoewel Shell haar totale schuldenlast niet teveel zal willen laten oplopen.
Echt vertrekken doet Van der Veer niet. Ondanks enkele tegenstemmen werd hij in de vergadering bijna unaniem benoemd tot (niet onafhankelijke) commissaris en zal hij dus over zijn graf heen kunnen regeren.
Wachten op rendement mega-investeringen
De steun van een groot deel van de aandeelhouders voor Van der Veer als commissaris heeft ongetwijfeld te maken met zijn verdiensten voor de energiegigant.
Als bestuursvoorzitter stond Van der Veer aan de basis van het vertrouwensherstel van aandeelhouders. Als antwoord op het oliereserveschandaal zette hij in op multimiljarden-investeringen bij het vinden van olie- en gas. Rendementen hieruit zouden weliswaar pas over een aantal jaren geleidelijk kunnen worden gerealiseerd, maar de inhaalslag is essentieel voor de lange termijn.
Deze mega-investeringen drukken op korte termijn de resultaten van Shell, zeker ten opzichte van de balans, waar 20 tot 25 procent niet rendeert. Shell presteert al jaren slechter dan haar belangrijkste concurrenten qua winstgevendheid, zowel als percentage van de omzet als het balanstotaal. Inzage in de ontwikkeling van de EVA, waarmee de kosten van kapitaal worden verdisconteerd in de winstberekening, wilde Shell uit concurrentieoverwegingen niet geven.
Shell wil overigens een geïntegreerd bedrijf blijven en ziet geen heil in het verkopen van de Chemietak, hoewel deze business in 2008 zelfs verlieslatend was.
Onterechte lange termijn bonus
Pièce de résistance in de vergadering was natuurlijk het beloningssysteem. Niet alleen is het beloningsbeleid complex en ondoorzichtig, maar Shell houdt zich voor het tweede achtereenvolgende jaar niet aan de eigen criteria bij de toekenning van de lange termijn bonus.
Wederom eindigde Shell qua totaal aandeelhoudersrendement als vierde van de vijf geïntegreerde oliemaatschappijen, waarmee de bestuurders volgens de criteria geen lange termijn bonus mogen ontvangen. De remuneratiecommissie maakte echter opnieuw gebruik van haar discretionaire bevoegdheid en kende alsnog een deel van de bonus toe, aangezien het verschil met de derde plaats gering was. De VEB betoogde dat zelfs een (niet behaalde) derde plaats slechts gemiddeld in de sector was en dus principieel geen bonus rechtvaardigt.
Beloningsfeest gaat door
Het beloningsfeest stopte niet bij de lange termijn bonus. De remuneratiecommissie vond het belangrijk om het basissalaris van Van der Veer een jaar voor zijn pensionering met 8,1 procent op te krikken, waarmee zijn totaalbeloning in 2008 ruim 10,3 miljoen euro bedroeg. Verder kregen drie bestuurders een jaar "retention bonus", om ze te stimuleren nog een tijdje in loondienst van Shell te blijven.
In tegenstelling tot het vorige jaar werd dit allemaal zelfs de grote aandeelhouders te gortig en werd met bijna 60 procent tegengestemd. Hoewel technisch gezien slechts het beloningsverslag van Shell werd afgekeurd, zal de onderneming zich richten op "damage control".
Ziek beloningsbeleid
Om Shell's geloofwaardigheid te behouden zullen ingrijpende maatregelen niet moeten worden geschuwd. Naast een vereenvoudiging van het zieke beloningsbeleid, zal Shell de discretionaire bevoegdheid jaarlijks bij aandeelhouders moeten neerleggen. De ware integriteitstest is of eventuele reeds uitbetaalde bonussen worden teruggevorderd of worden gereduceerd op toekomstige betalingen.
Het lijkt uitgesloten dat veranderingen zullen plaatsvinden zolang de huidige remuneratiecommissie de beloningen vaststelt. De commissie onder leiding van sir Peter Job heeft met zijn hardleerse houding laten zien totaal ontkoppeld te zijn van de maatschappelijke realiteit.
Desondanks schonken veel aandeelhouders -de VEB niet- een lid van die remuneratiecommissie, lord Kerr of Kinlochard, een nieuwe termijn. Daar zal hij behalve Peter Job ook Deutsche Bank-voorzitter Josef Ackermann treffen. Niet al te vaak overigens, want Ackermann verscheen slechts bij twee van de zes Shell Board Meetings.
Ondanks de winstdaling in 2008 werd het dividend met 11 procent (in dollars) verhoogd, terwijl voor 2009 de geplande netto investeringen ruim 31 miljard dollar bedragen. De noodzakelijke strategische investeringen lijken dus nog niet te lijden onder het hoge dividend, hoewel Shell haar totale schuldenlast niet teveel zal willen laten oplopen.
Echt vertrekken doet Van der Veer niet. Ondanks enkele tegenstemmen werd hij in de vergadering bijna unaniem benoemd tot (niet onafhankelijke) commissaris en zal hij dus over zijn graf heen kunnen regeren.
Wachten op rendement mega-investeringen
De steun van een groot deel van de aandeelhouders voor Van der Veer als commissaris heeft ongetwijfeld te maken met zijn verdiensten voor de energiegigant.
Als bestuursvoorzitter stond Van der Veer aan de basis van het vertrouwensherstel van aandeelhouders. Als antwoord op het oliereserveschandaal zette hij in op multimiljarden-investeringen bij het vinden van olie- en gas. Rendementen hieruit zouden weliswaar pas over een aantal jaren geleidelijk kunnen worden gerealiseerd, maar de inhaalslag is essentieel voor de lange termijn.
Deze mega-investeringen drukken op korte termijn de resultaten van Shell, zeker ten opzichte van de balans, waar 20 tot 25 procent niet rendeert. Shell presteert al jaren slechter dan haar belangrijkste concurrenten qua winstgevendheid, zowel als percentage van de omzet als het balanstotaal. Inzage in de ontwikkeling van de EVA, waarmee de kosten van kapitaal worden verdisconteerd in de winstberekening, wilde Shell uit concurrentieoverwegingen niet geven.
Shell wil overigens een geïntegreerd bedrijf blijven en ziet geen heil in het verkopen van de Chemietak, hoewel deze business in 2008 zelfs verlieslatend was.
Onterechte lange termijn bonus
Pièce de résistance in de vergadering was natuurlijk het beloningssysteem. Niet alleen is het beloningsbeleid complex en ondoorzichtig, maar Shell houdt zich voor het tweede achtereenvolgende jaar niet aan de eigen criteria bij de toekenning van de lange termijn bonus.
Wederom eindigde Shell qua totaal aandeelhoudersrendement als vierde van de vijf geïntegreerde oliemaatschappijen, waarmee de bestuurders volgens de criteria geen lange termijn bonus mogen ontvangen. De remuneratiecommissie maakte echter opnieuw gebruik van haar discretionaire bevoegdheid en kende alsnog een deel van de bonus toe, aangezien het verschil met de derde plaats gering was. De VEB betoogde dat zelfs een (niet behaalde) derde plaats slechts gemiddeld in de sector was en dus principieel geen bonus rechtvaardigt.
Beloningsfeest gaat door
Het beloningsfeest stopte niet bij de lange termijn bonus. De remuneratiecommissie vond het belangrijk om het basissalaris van Van der Veer een jaar voor zijn pensionering met 8,1 procent op te krikken, waarmee zijn totaalbeloning in 2008 ruim 10,3 miljoen euro bedroeg. Verder kregen drie bestuurders een jaar "retention bonus", om ze te stimuleren nog een tijdje in loondienst van Shell te blijven.
In tegenstelling tot het vorige jaar werd dit allemaal zelfs de grote aandeelhouders te gortig en werd met bijna 60 procent tegengestemd. Hoewel technisch gezien slechts het beloningsverslag van Shell werd afgekeurd, zal de onderneming zich richten op "damage control".
Ziek beloningsbeleid
Om Shell's geloofwaardigheid te behouden zullen ingrijpende maatregelen niet moeten worden geschuwd. Naast een vereenvoudiging van het zieke beloningsbeleid, zal Shell de discretionaire bevoegdheid jaarlijks bij aandeelhouders moeten neerleggen. De ware integriteitstest is of eventuele reeds uitbetaalde bonussen worden teruggevorderd of worden gereduceerd op toekomstige betalingen.
Het lijkt uitgesloten dat veranderingen zullen plaatsvinden zolang de huidige remuneratiecommissie de beloningen vaststelt. De commissie onder leiding van sir Peter Job heeft met zijn hardleerse houding laten zien totaal ontkoppeld te zijn van de maatschappelijke realiteit.
Desondanks schonken veel aandeelhouders -de VEB niet- een lid van die remuneratiecommissie, lord Kerr of Kinlochard, een nieuwe termijn. Daar zal hij behalve Peter Job ook Deutsche Bank-voorzitter Josef Ackermann treffen. Niet al te vaak overigens, want Ackermann verscheen slechts bij twee van de zes Shell Board Meetings.