Het prijsverschil tussen twee bijna identieke soorten olie is nog nooit zo groot als in de afgelopen maanden. Kan een belegger hier geld mee verdienen?
Het eerste college financiering begint altijd met een mopje van de professor. Een econoom loopt met een vriend over straat die uit het niets een briefje van 100 euro in de goot zit liggen.
‘Die is nep' zegt de econoom zonder ook maar naar het briefje te kijken. ‘Als hij echt was had iemand anders hem allang opgeraapt', aldus de econoom.
Volgens de efficiënte markt theorie en de wet van één prijs moeten identieke goederen tegen precies dezelfde prijs over de toonbank gaan. Bij de grootste twee olievarianten, het Europese Brent en het Amerikaanse Western Texas Intermediate (WTI), is dit nagenoeg het geval.
Toegegeven, WTI is iets beter omdat het wat minder stroperig is en omdat het zwavelgehalte wat lager ligt. Dit is ook de reden dat WTI in het verleden ietsje, hooguit een paar dollar, duurder was dan Brent.
Aan de overlapping in de lijnen in de onderstaande grafiek is goed te zien de prijzen van beide varianten lange tijd gelijk was.....tot in de laatste twee maanden van vorig jaar.
Inmiddels noteert een vat WTI 104 dollar terwijl een vat Brent dik 117 dollar doet. Het verschil in prijs was nog nooit zo groot. Hoe kan hetzelfde goedje zo erg in prijs verschillen en valt hier wat aan te verdienen voor een belegger?
Handelsbarrières
Het prijsverschil zit hem natuurlijk in het feit dat de prijsvorming van olie niet op een wereldmarkt plaatsvindt.
De olie wordt op verschillende plekken uit de grond gehaald en het is niet zo als bij bijvoorbeeld met aandelen dat dit met een druk op de knop (digitaal) de wereld overvliegt.
Waarom is Europese olie dan zo duur? Een structurele factor is dat de Noordzeeolievelden , waar Brent wordt opgepompt, steeds leger beginnen te raken.
Een (waarschijnlijk) meer tijdelijk probleem is dat de olie uit Afrika is gekoppeld aan Brent. De onrust op dit continent stuwt de prijzen omhoog.
Daarbij hebben de meeste Aziatische groeiwonders ‘Europese' energie als inputfactor.
Pompen, pompen
Hoe anders is dat aan de andere kant van de oceaan. In het middenwesten van de Verenigde Staten draaien pompen op volle toeren, en ook de Canadezen overspoelen de markt met olie gewonnen uit de teerzanden aldaar.
Er zijn bijna geen opslagtanks meer over in het plaatsje Cushing, zeg maar de ´oliehub´ van de Verenigde Staten. Er liggen nu al tegen de 50 miljoen vaten opgeslagen.
Geld verdienen
Zouden beide olies op termijn weer even veel waard worden. Er zitten momenteel speculanten in de markt die hier op gokken door WTI te kopen (‘long gaan') en Brent te verkopen (‘short gaan'). Het gapende gat tussen de olies zal bijvoorbeeld kleiner worden als de onrust in Afrika afneemt.
Pure arbitrage zoals door de professor in het begin van de tekst wordt bedoeld is lastig door de grote fysieke afstand tussen beide plekken waar het goedje wordt gewonnen. Bovendien zijn de Europese raffinaderijen afgesteld op hun eigen soort olie en is dit niet met een druk op de knop veranderd.
Toch lijkt het niet ondenkbaar dat, indien het prijsverschil tussen beide olies gelijk blijft of zelfs groter wordt, handelaren met behulp van olietankers de goedkope Amerikaanse olie in ´Europa´ aan de man proberen te brengen.
Zakenbankiers met zeebenen
In 2009 waren er enkele zakenbanken die een soortgelijke constructie uit hadden uitgedacht. Toen waren de prijzen voor toekomstige levering (‘future'-prijzen) van olie veel hoger dan de marktprijs op dat moment(spotprijs).
De Goldman Sachsen en Morgan Stanleys van deze wereld kochten toen olie in en sloegen dit op in gehuurde zeetankers om het goedje na zes maanden af te leveren tegen de aanzienlijk hogere afgesproken prijs.
Door de crisis was de rente laag, net als de huurtarieven voor zeetankers, waardoor met de truc al snel een paar dollar winst per vat gemaakt kon worden. Met de arbitragetruc verdienden de zakenbanken zeker tientallen miljoenen dollars.
Zouden de slimme zakenbankiers op Wall Street hun rekenmachientje al hebben gepakt om een soortgelijk trucje uit te halen?
‘Die is nep' zegt de econoom zonder ook maar naar het briefje te kijken. ‘Als hij echt was had iemand anders hem allang opgeraapt', aldus de econoom.
Volgens de efficiënte markt theorie en de wet van één prijs moeten identieke goederen tegen precies dezelfde prijs over de toonbank gaan. Bij de grootste twee olievarianten, het Europese Brent en het Amerikaanse Western Texas Intermediate (WTI), is dit nagenoeg het geval.
Toegegeven, WTI is iets beter omdat het wat minder stroperig is en omdat het zwavelgehalte wat lager ligt. Dit is ook de reden dat WTI in het verleden ietsje, hooguit een paar dollar, duurder was dan Brent.
Aan de overlapping in de lijnen in de onderstaande grafiek is goed te zien de prijzen van beide varianten lange tijd gelijk was.....tot in de laatste twee maanden van vorig jaar.
Inmiddels noteert een vat WTI 104 dollar terwijl een vat Brent dik 117 dollar doet. Het verschil in prijs was nog nooit zo groot. Hoe kan hetzelfde goedje zo erg in prijs verschillen en valt hier wat aan te verdienen voor een belegger?
| Brent vs. Crude in beeld |
| |
Handelsbarrières
Het prijsverschil zit hem natuurlijk in het feit dat de prijsvorming van olie niet op een wereldmarkt plaatsvindt.
De olie wordt op verschillende plekken uit de grond gehaald en het is niet zo als bij bijvoorbeeld met aandelen dat dit met een druk op de knop (digitaal) de wereld overvliegt.
Waarom is Europese olie dan zo duur? Een structurele factor is dat de Noordzeeolievelden , waar Brent wordt opgepompt, steeds leger beginnen te raken.
Een (waarschijnlijk) meer tijdelijk probleem is dat de olie uit Afrika is gekoppeld aan Brent. De onrust op dit continent stuwt de prijzen omhoog.
Daarbij hebben de meeste Aziatische groeiwonders ‘Europese' energie als inputfactor.
Pompen, pompen
Hoe anders is dat aan de andere kant van de oceaan. In het middenwesten van de Verenigde Staten draaien pompen op volle toeren, en ook de Canadezen overspoelen de markt met olie gewonnen uit de teerzanden aldaar.
Er zijn bijna geen opslagtanks meer over in het plaatsje Cushing, zeg maar de ´oliehub´ van de Verenigde Staten. Er liggen nu al tegen de 50 miljoen vaten opgeslagen.
Geld verdienen
Zouden beide olies op termijn weer even veel waard worden. Er zitten momenteel speculanten in de markt die hier op gokken door WTI te kopen (‘long gaan') en Brent te verkopen (‘short gaan'). Het gapende gat tussen de olies zal bijvoorbeeld kleiner worden als de onrust in Afrika afneemt.
Pure arbitrage zoals door de professor in het begin van de tekst wordt bedoeld is lastig door de grote fysieke afstand tussen beide plekken waar het goedje wordt gewonnen. Bovendien zijn de Europese raffinaderijen afgesteld op hun eigen soort olie en is dit niet met een druk op de knop veranderd.
Toch lijkt het niet ondenkbaar dat, indien het prijsverschil tussen beide olies gelijk blijft of zelfs groter wordt, handelaren met behulp van olietankers de goedkope Amerikaanse olie in ´Europa´ aan de man proberen te brengen.
Zakenbankiers met zeebenen
In 2009 waren er enkele zakenbanken die een soortgelijke constructie uit hadden uitgedacht. Toen waren de prijzen voor toekomstige levering (‘future'-prijzen) van olie veel hoger dan de marktprijs op dat moment(spotprijs).
De Goldman Sachsen en Morgan Stanleys van deze wereld kochten toen olie in en sloegen dit op in gehuurde zeetankers om het goedje na zes maanden af te leveren tegen de aanzienlijk hogere afgesproken prijs.
Door de crisis was de rente laag, net als de huurtarieven voor zeetankers, waardoor met de truc al snel een paar dollar winst per vat gemaakt kon worden. Met de arbitragetruc verdienden de zakenbanken zeker tientallen miljoenen dollars.
Zouden de slimme zakenbankiers op Wall Street hun rekenmachientje al hebben gepakt om een soortgelijk trucje uit te halen?